Empire
1, 2 & 3

 

 

Ik had een oom die in de pauzes op zijn werk altijd een potje kaartte met zijn collega's. Toen we een keer op bezoek waren begon hij mijn vader (die ook op zijn werk kaartte) uitvoerig uit te beschrijven hoe het spel van de vrijdag ervoor verlopen was. Op zich al saai, maar om het nog erger te maken ging mijn oom zich te buiten aan speculaties: 'Als die-en-die nou een andere kaart

Apostata 1 & 2

 



De Belgische striptekenaar Ken Broeders is voornamelijk bekend geworden met het tekenen van historisch getinte fantasy-strips als Tyndall en Voorbij de steen. Fantasy sla ik meestal over ten faveure van andere strips en zo heb ik ook Broeders' nieuwste strip Apostata in eerste instantie genegeerd.
Dat was een foutje.

Ronson Inc. 1

 

 

Het stripblad Eppo verrees in 1976 uit de as van de ter ziele gegane bladen Pep en Sjors. Hoewel Eppo het niveau van Pep mijns inziens nooit helemaal gehaald heeft was het toch een goed blad. Eigenlijk het beste dat er de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw in Nederland te krijgen was. In de jaren '90 begon het echter te wankelen en na een aantal naamsveranderingen en

Century 21

 

 

Wie zich afvraagt waar Storm-tekenaar Don Lawrence de kneepjes van het vak leerde moet de boeken van Century 21 maar eens doorbladeren. Met name de tekeningen die Ron Embleton speciaal voor de eindaftiteling van televisieserie Captain Scarlet maakte (en waarvan er twee in dit boek afgedrukt zijn) lijken verdomd veel op het werk

Een lange bloedige nacht

 

 

Een lange bloedige nacht is opgezet als een toneelstuk. 'Wat een onzin, een strip is een strip, geen toneelstuk!', dacht ik in eerste instantie, maar na lezing van het Eerste bedrijf (het eerste van twee delen) heeft het boek er inderdaad wel wat weg. Niet dat 't veel uitmaakt, al is de korte opsomming van de hoofdpersonages vooraf wel handig in een strip waar zoveel personen in

Het beste van Eddy Paape

 

 

Alsof er nog niet genoeg nieuwe strips uitkomen is uitgeverij Bonte ook nog eens begonnen aan de uitgave van een driedelige reeks met ouwe meuk. Dat klinkt negatief, maar ik ben er erg blij mee. Het betreft namelijk verhalen van Yves Duval die Eddy Paape in de zestiger jaren tekende voor het weekblad Kuifje. In die tijd was het gebruikelijk dat een stripblad elke week een kort historisch verhaal