Recensie Nooit HC

door Bruno Duhamel

Een nieuwe strip van Duhamel!
Zou het weer zo'n goed boek zijn als De terugkeer, over een beroemd kunstenaar die terugkeert naar zijn geboorte-eiland en niet kan verkroppen dat het oprukkende toerisme 'zijn' eiland aantast? [Klik hier voor de recensie]
Nooit speelt niet op een eiland, maar wel aan de kust. In Normandië.
De bejaarde en blinde Madeleine woont in haar huisje bovenop een klif.
Het huis is door haar echtgenoot, die al weer jaren geleden uitvoer en nooit terugkeerde, gebouwd.
De zee en de wind tasten de kliffen aan en nu dreigt Madeleine's huisje in zee te vallen. De burgemeester van het dorp is verantwoordelijk voor zijn gemeenteleden en wil haar naar een verzorgingstehuis hebben.
NOOIT! Madeleine verzet zich hevig, desnoods met grof geschut.

Oud Normaal-drummer Jan Manschot schreef ooit voor Boh Foi Toch het nummer 't Oldershuus, over afscheid nemen van zijn ouderlijk huis toen dat verkocht moest worden. Mijn ouders waren helaas al zo modern dat er regelmatig verhuisd moest worden, dus een echt oldershuus heb ik nooit gekend, maar als ik dacht aan het huis waar mijn grootouders woonden kon ik me er iets bij voorstellen.
Zo'n huis waar je alle hoekjes en gaatjes van kende en waar overal herinneringen aan het behang vastgeplakt zaten.
Ook daarover gaat Nooit.


Duhamel lapt 't 'm weer. Nooit is een prachtige album waarin humor en tragiek hand in hand gaan.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!