Recensie De dooie HC
door Borris & Benoit Vidal
Uitgeverij Lauwert

Uitgeverij Lauwert maakte vorig jaar een flitsende start met het uitstekende Sirocco. Ze richten zich op buitenlandse auteurs-strips (vaak onderscheiden met stripprijzen), oneshots of miniseries, die nog geen vertaling naar het Nederlands haalden. Ze geven daarbij blijk van een goede neus, want van de vier albums die ze tot nog toe uitgaven zijn er twee erg goed, eentje vrij goed en is het wat de vierde betreft nog even afwachten wat de vervolgdelen ons zullen brengen.
Drie albums bracht Lauwert afgelopen maand tegelijk uit: Na de razzia, Geheugen op zak en De dooie.
Over Sirocco en Na de razzia schreef ik al eerder recensies, Geheugen op zak vond ik nog niet indrukwekkend, maar wellicht brengen toekomstige delen daar verandering in…
De knaller is echter wat mij betreft De dooie.

Borris en Benoit Vidal, twee stripmakers die in Nederland totaal onbekend zijn, zetten de sfeer in een arm, Frans bergdorpje angstaanjagend precies op papier. Het dorp in kwestie ligt geïsoleerd en omdat het dak van de kerk gedeeltelijk ingestort is en de dorpelingen niet genoeg geld bijeen weten te brengen om het te repareren weigert de pastoor – die in een nabijgelegen dorp in het dal woont – er missen op te dragen.
Komt hem waarschijnlijk wel goed uit, want we schrijven 1864 en het is een pokke-end lopen naar het hooggelegen dorp!
In het dorp heerst strijd tussen de bewoners omdat niet iedereen blijkbaar voldoende afdraagt voor het herstel van het kerkdak. Anders had de goede burgemeester Joseph de reparatie toch allang voor elkaar gebokst?

Als Joseph op een dag terugkomt uit het dal wordt de tocht hem teveel; hij zakt ineen en overlijdt.
Geschokt beseffen de dorpelingen dat ze een acuut probleem hebben: Ze kunnen de brave Joseph toch niet zonder zegen onder de grond stoppen? En de pastoor weigert hem in het dorp te komen zegenen.
Ze verzinnen een tussenoplossing: Vier sterke mannen zullen Josephs stoffelijk overschot naar La Pause des Morts te brengen, ongeveer halverwege, terwijl de pastoor vanuit het dal daar naartoe zal komen om Joseph passend te begeleiden naar het hiernamaals.
...Maar de tocht over smalle en steile bergpaadjes is verre van eenvoudig met een lijkkist op je schouders en de toch al gespannen verhoudingen tussen de dorpelingen bereiken onderweg hun kookpunt
…En dan zit het qua weer ook nog eens behoorlijk tegen.

Tekenaar Borris weet de gespannen sfeer perfect weer te geven met zijn wat hoekige tekeningen.
Het album begint nog met enig licht maar wordt naar het einde toe steeds donkerder. Geweldig gedaan.
Ook Benoit Vidal’s scenario – verzonnen maar gebaseerd op streeklegendes – is verschrikkelijk goed.
Niet alleen weet hij de achterdocht en de spanningen in het dorp goed op de lezer over te brengen, ook wordt die gaandeweg steeds meer gewaar over wat er in het dorp allemaal gaande was... en waarom het dak van de kerk maar niet gerepareerd werd.
Zolang Lauwert dit soort pareltjes blijft vertalen zou ik zeggen: kom maar op!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!