Recensie Meccano 5 HC Poppy
door Hanco Kolk
uitgeverij De Harmonie

Henk Kuijpers koketteert met de jetset; Hanco Kolk neemt haar op de hak. Zijn onregelmatig verschijnende reeks Meccano speelt zich af in het steenrijke ministaatje met diezelfde naam. Het laat zich raden bij welk landje Kolk zijn inspiratie haalde, maar in Meccano is álles zwaar, zwaar overdreven.

In ons hedendaagse leven wordt de nadruk al teveel op het uiterlijk van de mens gelegd, maar in Meccano blijft er van het innerlijk helemaal níets over.
Álles wordt opgeofferd aan mooi zijn. Leger kan niet.
In zijn vijfde album Poppy neemt Kolk ‘status’ te grazen. Status in het criminele circuit wel te verstaan.
Abdul Acné is een ambitieus drugsbaasje dat zich met de grote jongens wil gaan meten, daartoe laat hij een Colombiaans drugscartel uitroeien door Poppy.
Ook in de misdaadkringen van Meccano draait het steeds meer om de buitenzijde:
Poppy is een huurmoordenaar van het oude stempel. Hij is nèt klaar met het opruimen van de rommel en het wegwerken van belastend bewijsmateriaal, dat zich tijdens liquidaties nu eenmaal ophoopt, als hij een telefoontje krijgt van Acné. Die wil bewijzen hóe gruwelijk hij is en eist een crimescene met hectoliters bloed...
Er zit voor Poppy en zijn medewerker niets anders op dan de kadavers maar weer op te graven.
Maar hoe te komen aan de 10.000 liter bloed die Acné wil zien?

Het leven in Meccano is een wedstrijd: wie heeft de meeste buitenkant, de ‘beste’ looks, de hoogste status… en het minste innerlijk.
Leeg, leger, leegst.
Leuk, maar er is één gevaar: Kolk moet wel uitkijken dat hij z’n parodie niet zó ver doorvoert dat de verveling die Meccano uitstraalt overslaat op de lezer...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!