Recensie Aristophania
1. Het koninkrijk Azuur
2. Progredientes
3. De Aurorabron
4. De rode berg
door Joel Parnotte & Xavier Dorison

Zoals in veel fantasy-strips gaat Aristophania grotendeels over de strijd van het goede tegen het kwade. Zoals steeds overwint het goede. Daarom heet het genre fantasy, denk ik, want zoals iedereen weet komt in het échte leven het goede lang niet altijd als overwinnaar uit de strijd...
Heel boeiend vind ik afsluitende delen van fantasy-strips meestal niet en ook het einde van de vierdelige Aristophania-reeks ontkomt niet aan een enigszins voorspelbaar slotdeel, maar Xavier Dorison heeft in de voorgaande voldoende origineels gestopt om Aristophania toch een geslaagde stripreeks te kunnen noemen.

Hij koppelt de strijd tussen het goed en het kwaad aan het in het begin van de 20e eeuw opkomende socialisme. Clément werkt als fabrieksarbeider als hij bezoek krijgt van een 'gepanserde'.
Die gaat niet zachtzinnig tewerk: hij sloopt de auto waarin Clément en Aristophania rijden … en daarna Clément zelf.
Aristophania voelt zich verantwoordelijk en ontfermt zich over zijn drie kinderen. Die weten niets van de magische kant van hun vaders' persoonlijkheid, maar ontdekken gaandeweg dat bij alle drie latente talenten aanwezig zijn...

Wat de strip verder naar een hoger plan tilt is het uitstekende tekenwerk van Joel Parnotte (De wapenmeester, Bloed van de Porphyres, Hong Kong Triad).
Prachtig verzorgde pentekeningen, heel mooi gearceerd en bovendien sfeervol ingekleurd door Bruno Tatti.
Je kunt er naar blijven kijken...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!