Recensie Starman David Bowie's Ziggy Stardust jaren HC door Reinhard Kleist &
Bowie Stardust, rayguns & moonage daydreams HC
door Mike Allred & Steve Horton

In de jaren tachtig was ik een tiener.
David Bowie was erg populair onder mijn klasgenoten, maar ik had er weinig mee op. Pas toen ik tegen het eind van mijn bestaan als teenager mijn huidige werkgever leerde kennen en van hem een cassettebandje met The rise and fall of the Spiders from Mars kreeg werd ik geraakt.
Niks Let's dance; de buitenaardse glamrock van Five years, Suffragette city en Rock 'n' roll suicide, dat was het ware!
Ziggy Stardust en Hunky Dory zijn nog steeds mijn favoriete Bowie-platen.
Bowie brak – hoewel hij eerder al wel een hit had gehad met zijn single Major Tom – pas echt door met Ziggy Stardust. De plaat staat centraal in twéé stripbiografieën die in 2021 over Bowie verschenen.

De Amerikaanse striptekenaar Mike Allred heeft zijn bewondering voor Bowie en zijn muzikale tijdgenoten nooit onder stoelen of banken gestoken. Zijn strip Red rocket zat al propvol verwijzingen naar Bowie en Ziggy, hoewel het album geen biografie was maar een fictief verhaal vertelde. Met Bowie Stardust, rayguns & moonage daydreams heeft hij dan toch echt een boek over Bowie gemaakt.
...Maar het kan niet tippen aan Red rocket...
Zijn tekenwerk wordt er niet geïnspireerder op. Het komt op mij over alsof Allred hier zijn werk deed in plaats van een passie botvierde.
In het verhaal van Steve Horton worden alle belangrijke momenten uit Bowie's leven rondom Ziggy Stardust opgesomd, maar een boeiend verhaal weet Horton er niet van te brouwen.
Het ziet er allemaal glamoureus uit, maar het beklijft niet.
Ik hield er een beetje hetzelfde gevoel aan over als aan Bowie's platen voor ik met Ziggy Stardust kennismaakte...

Veel beter vind ik Stardust David Bowie's Ziggy Stardust jaren.
De Duitse stripmaker Reinhard Kleist nam eerder al de muzieklegende Johnny Cash en de eigengereide Nick Cave onder handen.
Zijn tekenwerk is lang niet zo gelikt als dat van Allred, maar ik vind het veel interessanter.
Hij is als tekenaar sinds zijn vorige album Knock out! weer gegroeid. Soms zet hij met enkele penseelstreken heel rake tekeningen neer en ook de inkleuring (want Ziggy Stardust in zwárt-wit is natuurlijk ondenkbaar!) die hij maakte in samenwerking met Thomas Gilka is subtiel en bescheiden van kleurenpalet. Lang niet zo flamboyant als Laura Allred's kleuren in Bowie Stardust, rayguns & moonage daydreams, maar Starman is ook veel meer een introspecte strip dan die van het Amerikaanse echtpaar: We zien Bowie – hunkerend naar succes – zowel in muziek als in uiterlijk zoeken naar een stijl.
Hij vindt een personáge: Ziggy Stardust. Een alien die de wereld zal gaan redden, of in ieder geval veránderen. Buitenaards goed.
Kleist's strip is bijna schizofreen te noemen, want de veel kleurlozere Bowie dreigt steeds meer overheerst te gaan worden door zijn extravagante alter-ego. Iets dat overigens ook in Bowie's teksten zelf al zit: He took it all too far / should we crush his sweet hands, etc.
Kleist citeert dan ook veelvuldig uit de songteksten van Ziggy Stardust. Het begint allemaal met Ziggy's aankomst in Five years... en het eindigt naturlijk met Rock 'n' roll suicide.
Starman is veel meer dan een opsomming van feitjes en gebeurtenissen; Kleist graaft in de psyche van Bowie en van het het personage Ziggy Stardust en dat geeft deze strip zijn meerwaarde.

Kleist werkt momenteel aan het vervolg Low David Bowie's jaren in Berlijn.

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!