Recensie Black squaw 1. Nighthawk & 2. Scarface
door Alain Henriet & Yann

Yann en Henriet scoorden eerder met de vliegstuigstrip Berentand, waarin een vrouw plaatsneemt achter de stuurknuppel.
Dat succes wordt nu voortgezet met Black squaw, wederom een vliegenierster in een tijdperk waarin zoiets nog buitengewoon was.
Wat het nog buitengewoner maakt is dat Bessie Coleman half Afro-Amerikaanse / half Indiaanse was.

Black Squaw is een succesverhaal, net als bijvoorbeeld Largo Winch gaat het over iemand die het he-le-maal gemaakt heeft (al is de bankrekening van Largo aanzienlijk gevulder dan die van Bessie).
Yann vertelt wel iets over de problemen die Bessie moet overwinnen, maar verhaalt toch bovenal over een jonge vrouw die een haar in principe vijandige wereld  even naar d'r hand zet. En dan is ze ook nog eens razend knap en slim!
Tja... ik gelóóf het gewoon niet.
Dat het verhaal zich in de jaren twintig afspeelt en dat Bessie vloog voor de roemruchte Al Capone hield nog wel even mijn aandacht vast, maar niet lang.
Hoewel het tekenwerk van Alain Henriet dik in orde is en Yann een soepel verhaal vertelt had ik het allemaal graag wat minder oppervlakkig gezien. Meer binnen- in plaats van buitenkant, hoe prachtig die in dit geval ook is.
Zeker omdat ik vermoed dat het leven en de carrière van Bessie Coleman (ze bestond écht) niet zo gladjes verliepen als in Nighthawk en Scarface geschetst wordt.
Yann moffelt de strijd die het haar gekost heeft om te bereiken wat ze bereikte wat weg en concentreert zich grotendeels op haar successtory.
Het lijkt nu een beetje alsof wat Bessie deed en bereikte de normaalste zaak van de wereld was.
En dat was 't écht niet.

Wie houdt van snelle vliegtuigen en mooie vrouwen en even wil ontspannen met een vlot stripje is bij Black squaw aan het juiste adres.
Wie iets meer diepgang in z'n leesvoer zoekt kan beter naar iets anders uitkijken.

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!