Recensie Beatrice HC
door Joris Mertens

Geen tekst in een strip, is dat niet een ernstige belemmering?
Communiceren wij mensen niet hoofdzakelijk met woorden?
Euh, ja. Maar je staat er versteld van hoeveel je een ander met uitsluitend beelden duidelijk kunt maken.
Joris Mertens heeft geen tekstbalonnen nodig om het verhaal van Beatrice te vertellen. De enige letters die er in voorkomen zijn de opschriften op gebouwen, de reclameborden en de lichtreclames in het straatbeeld. Mooi gevonden. Alsof Mertens zorgzaam rekening houdt met de menselijke behoefte aan taal.

Het verhaal is eigenlijk eenvoudig: Beatrice ziet op het station steeds een verlaten rode tas staan. Nieuwsgierig geworden neemt ze hem mee naar huis en de tas blijkt een fotoalbum te bevatten, waar Beatrice zó gebiologeerd door raakt dat ze er helemaal in opgaat.
Het teken- en inkleurwerk van Mertens is bijzonder. Hoewel hij een ietwat krasserige stijl hanteert ziet het er fantastisch uit. Hij houdt zich dan ook niet in en tekent overvolle treinen, drukke winkelstraten in vogelperspectief, gelagkamers vol mensen etc, etc.
Heel bijzonder, vooral ook omdat hij de drukte van Beatrice' dagelijks leven laat contrasteren met het veel rustiger wereldbeeld uit het fotoalbum. Bijna alsof hij daarmee Beatrice' gemoedstoestand wil uitdrukken.
Kortom, als je Joris Mertens heet kun je het best zonder woorden af...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!