Recensie Jomme 1 Jacht op een voetbal
door Griffo naar Jef Nys (Jommeke)

Bijna driehonderd albums zijn er van Jef Nys' Jommeke.
Het is – na Suske & Wiske en Kiekeboe – de populairste Vlaamse strip. In Nederland, zeker boven de rivieren, doet de strip hoegenaamd niets.
Ik heb er vroeger wel albums van gehad.
Dat kwam zo: Je wilde een Asterix, Lucky Luke of een Kuifje (wist dat je die toch niet zou krijgen), vroeg daarom maar een Suske en Wiske en je kreeg... een Jommeke!
Die waren namelijk goedkoop.
Jarenlang heb ik het moeten stellen met de Sjors & Sjimmies uit mijn moeders' eigen jeugd, één Asterix, één Kuifje (beide van ooms en tantes gekregen) en een stapeltje Jommekes. Mijn buurjongetje had net zulke zuinige ouders en had er ook een stel. Mijn beste Jommeke speelde zich af onder water, zijn beste in de Andes met echte Indianen. Die wilde ik óók, maar ja... Je kwam er niet aan. De Wibra vroeg er weinig voor, maar veel voorraad hadden ze er ook niet van...
Ik besloot het dan maar zélf te gaan maken.

Enigzins beschaamd geef ik het toe: Het allereerste stripverhaal dat ik tekende was een avontuur van Jommeke. Ter mijner verdediging voer ik aan: Strips tekenen was lastig en je had er veel voorbeelden voor nodig. En die had ik alleen van Jommeke.
Als ik me goed herinner heb ik maandenlang elke zondagmiddag in een schrift getekend aan mijn Jommeke-avontuur. Toen het af was gaf ik het in een vlaag van verstandsverbijstering aan een tante.
Nooit teruggezien!
Niet lang daarna kreeg ik een Donald Duck-abonnement en verdween Jommeke uit mijn leven.
Tot zover mijn aan Jommeke gerelateerde jeugdtrauma's, die misschien verklaren waarom De Strip-Aap tot de dag van vandaag geen Jommeke-strips in haar assortiment voert.
Alhoewel... nou is er toch stiekem eentje binnengeslopen...
Hoe? Incognito, vermomd als Jomme. Hij heeft de bewaking bij de deur voor de gek weten te houden en is als de-nieuwe-strip-van-Griffo het pand binnengeslipt.


Jomme is een eerbetoon van Griffo (Giacomo C., Orakel van de maan, Sherman) aan Jommeke, die hij blijkbaar in zijn jeugd met plezier las. Het gaat nog verder: Jomme is een herbewerking van het allereerste Jommeke-album De jacht op een voetbal.
Kijk, dan raakt Balbo toch enigszins geïnteresseerd...
In de muziek is het heel normaal geworden dat een album geïnterpreteerd wordt door een andere band, maar bij stripalbums is het (nog) een zeldzaamheid.
Hermann deed een soortgelijk iets door Kuifje in Congo om te werken tot Terug naar Congo en François Walthery bewerkte een Blauwe Sperwer-album voor een nieuw avontuur van Natasja, maar het komt toch niet vaak voor dat een stripalbum een makeover krijgt.

Een stripwinkel helemaal zonder Jommeke is een droom, en zoals dat gaat met dromen berusten die zelden op waarheid. Ik wist dan ook in het magazijn een hoekje waar een rijtje Jommeke-albums stond. Als je veel partijen inkoopt zit daar onvermijdelijk wel eens zo'n album tussen.
En ja hoor! Na enig zoeken viste ik daar Jommeke 1 De jacht op de voetbal (hertekende versie) tussen uit om die thuis te gaan vergelijken met Jomme.

Griffo heeft Jommeke aanzienlijk gemoderniseerd. Zijn rare strooien dakje (waarvan collega-Strip-Aap Frans dacht dat het een hoedjes was!) is veranderd in echt haar. De beide Mieke's hebben hun gekke jurkjes ingeruild voor normale kleding. Jomme en zijn maten hebben mobieltjes (die ze ook inzetten om de hun ontfutselde voetbal waar dit verhaal om draait terug te bemachtigen).
Griffo heeft het verhaal naar zijn hand en onze tijd gezet. Wie beide albums naast elkaar legt ziet een wereld van verschil. Wat betreft de tekeningen, maar ook aangaande de lay-out en het verhaal.
Begin en einde zijn min of meer hetzelfde gebleven, maar de jacht op de voetbal zelf is door Griffo flink omgewerkt. En dat niet alleen: Hij heeft ook alle bekende figuren uit Jommeke aan de dijk gezet: geen Filiberke, geen Theofiel, geen Kwak en Boemel. Alleen Jommeke en Anatool hebben de 'vertaling' gehaald.
Wie sentimentele gevoelens heeft voor Jommeke zal het wellicht niet met me eens zijn, maar ik vind Jomme ontegenzeggelijk een veel betere strip dan die eerste Jommeke.

Maar het blijft een aardige, weinig opvallende jeugdstrip. Vlot getekend, maar niet bijzonder.
Het is wel frappant dat Griffo's verhaal je niet vermoeden dat de basis 60 jaar oud is.
Misschien dat Jommeke tóch kwaliteiten heeft die ik er nooit in heb kunnen ontdekken...
Maar ik blijf bij mijn besluit: In mijn huis en in onze winkel géén Jommeke!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!