Recensie Don Quichot
door Flix

Het eerste waar ik aan denk bij de naam Don Quichot is de filmdocu Lost in La Mancha, over het totaal mislukte droomproject van filmmaker en ex-Monty Python-animator Terry Gilliam.
Hij ondervond bij het filmen van zijn Don Quichot zo ongelovelijk veel tegenslag dat hij uiteindelijk de handdoek in de ring moest gooien, al zal niemand na het zien van de film (die gepland was als making of en het bizarre verhaal van de teloorgang van de film vastlegde) durven beweren dat Gilliam een opgever is.
Eigenlijk paste het mislukken van de film op ironische wijze bij het verhaal over een man die een onmogelijke strijd aangaat.
Striptekenaar Flix heeft de docu ook gezien, blijkens wat hij afdrukt nadat hij iedereen die meewerkte aan de totstandkoming van zijn boek bedankt heeft: 'Zonder jullie was het me vergaan als Terry Gilliam'.


Flix maakt echter een heel ander verhaal van Cervantes' Don Quichot dan Gilliam van plan was.
Het lijkt in essentie meer op de stripversie van stripmaker Lax (Een zekere Cervantes), die onlangs in het Nederlands werd uitgebracht: Hun beide Quichot's zijn geen historische figuren, maar hedendaagse mensen. En daar houdt de vergelijking al weer op...
Flix' Don Quichot is Alonso Quijano, een man op leeftijd die – zonder dat helemaal te beseffen – alleen over gebleven is.
Hij doet zijn uiterste best om zijn dorp Terbosloo te beschermen tegen de vooruitgang (windmolens). Het haalt niets uit, en waarom zou het ook? Als Terbosloo's kruidenier Sancho Panzo overlijdt woont er – naast Alonso – níemand meer in het hele dorp.
Quijano's dochter weet Alonso er met enige moeite van te overtuigen dat hij dementerend is en neemt hem zolang bij haar in huis. Zijn kleinzoon Robin heeft eenzelfde soort complex en denkt dat hij Batman is (what's in a name).
Met deze nieuwe Sancho Panza trekt Don Quichot nog éénmaal ten strijde.
Met veel humor, maar ook met veel begrip vertelt Flix het verhaal van deze feitelijk trieste figuur die heden en verleden door elkaar haalt, maar wel heel vindingrijk blijkt voor zo'n oude baas.
Het geeft het oude verhaal een heel nieuw gezicht, maar het totaalproduct kan niet op tegen Flix' eerdere – soortgelijke – project Münchhausen en Freud.

Vrijwel tegelijktijdig met de Nederlandse vertaling van Flix' Don Quichot ging in Cannes na járen van volharding Terry Gilliam's The man who killed Don Quixote in première.
Dat ging nog bijna niet door omdat ter elfder ure een producer een rechtzaak aanspande om vertoning te verbieden.
Gilliam werd er – letterlijk – ziek van en liep een lichte beroerte op.
Met dit al is het een wonder dat er überhaupt nog niemand zijn vingers durft te branden aan Cervantes' ongeluksheld...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!