Recensie Krasse knarren HC
3. Wie vertrekt... &
4. De sprinkhaan
door Paul Cauuet & Wilfrid Lupano

Met het derde (Wie vertrekt...) en het vierde (De sprinkhaan) album bewijst Wilfrid Lupano dat zijn serie Krasse knarren stayin' power heeft. Hoevaak zakt een aanvankelijk leuk en goed verhaal na een aantal delen niet in omdat de schrijver door z'n ideeën heen is? Niet bij Lupano, die lijkt alleen maar méér ideeën te krijgen!
In het derde deel duikt hij dieper in het dorpsverleden en dat van de knarren zélf. Waarom is Antoine zo fel als Berthe de zottin van Les ravines ter sprake komt?
Sophie koopt eieren bij haar en vindt Antoine's reactie maar overdreven....
Als er dan ook nog een echte piraat (inclusief haak, houten poot en een blind oog) in het dorp opduikt wordt het tijd dat er wat in het verleden van de knarren gewroet gaat worden.
Daar neemt Lupano twee albums de tijd voor, maar aan het eind van De sprinkhaan heeft hij de lezer al weer lekker gemaakt met nieuw 'oud zeer', dus het lijkt erop dat Krasse knarren een fijne lange adem heeft.

Het tekenwerk van Paul Cauuet oogt misschien wat a-typisch voor een humoristische strip, maar Krasse knarren heeft dan ook een serieuze, wrange ondertoon. Zoals Lupano zware problemen afwisselt met haast kolderieke situaties, zo veranderen Cauuet's tekeningen mee van redelijk realistisch tot Pythonesque, zonder aan geloofwaardigheid te verliezen.
Gewoon héél erg goed, dit!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!