Recensie Nocturno 1 & 2 HC
door Tony Sandoval

Muzieksmaak is vandaag de dag niet enkel een auditief gebeuren; zeker voor jongeren geldt dat de levensstijl die bij de muziekstroming hoort minstens zo belangrijk is als de muziek zélf. Rockabillies pik je er zó tussenuit, evenals emo's, gothics en metalheads.
De Mexicaanse stripmaker Tony Sandoval houdt van metal, kan bijna niet anders. Niet alleen omdat de hoofdrolspeler van zijn strip Nocturno bijklust als zanger in een metalband, maar ook omdat de strip zo'n beetje alle interessegebieden van die muziekliefhebbers- en makers aantikt. Levende doden; Keltische krijgsheren; zeemonsters, noemt u maar op: Het zit er allemaal in. Onbegrepen jongeren die van metal houden zullen zich er vermoedelijk helemaal in kunnen vinden.


En redelijk begrepen middelbare lezers die iets meer op melodie gesteld zijn?
Ook. Sandoval's verhaal leunt meer op sfeer dan op actie, maar dat sfeertje is lekker vreemd. Temeer daar Sandoval regelmatig even helemaal van tekenstijl verandert. Streperige zwart-wit tekeningen maken plaats voor somber geschilderd pagina's en dan hanteert Sandoval weer een aantal pagina's de ecolinepot, kleurt hij enkel met grijs potlood of gebruikt hij een wat lieflijker stijltje en -kleurtjes als we de vrouwelijke hoofdpersoon volgen. Het houdt de boel spannend en afwisselend.
Nocturno is een tweeluik dat al járen sluimerde in de jonge Sandoval. Aanvankelijk was Nocturno een superheld en vulde Sandoval er zijn eerste zelfgemaakte stripblaadjes mee. Zodra hij van een uitgever de kans kreeg bouwde hij het uit tot wat het vandaag de dag is: Een labour of love.
Zijn eerdere uitgave bij uitgever Gorilla Het lijk en de bank overtreft hij er mijns inziens niet mee, maar Nocturno is een unieke strip met een geheel eigen karakter...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!