Recensie De Daltons 01 De eerste dode HC door Jesus Alonso Iglesias & Olivier Visonneau

Recensie De Daltons 01 De eerste dode HC door Jesus Alonso Iglesias & Olivier Visonneau

 

Recensie De Daltons 01 De eerste dode HC
door Jesus Alonso Iglesias & Olivier Visonneau

 

Je mag van stripscenaristen die historische personen of gegevens als uitgangspunt nemen verwachten dat ze hun huiswerk goed doen, maar Olivier Visonneau maakt er een potje van.
Zijn Daltons hebben de verkeerde voornamen, lopen niet op in lengte en zijn niet eens met z'n vieren!
En in het hele album is geen Rataplan of Lucky Luke te bekennen.
Wat een prutser!


De Daltons hebben echt bestaan en Morris gunde zich enige vrijheden toen hij zich de broers toe-eigende. De eerste Daltons die hij in Lucky Luke opvoerde waren gemodelleerd naar de echte, al opereerden die nooit met z'n vieren zoals in Morris' strip.
Later – toen Morris inzag hoe stom het was geweest om de kip met de gouden eieren af te slachten – liet hij de Daltons terugkeren als de neefjes van de oorspronkelijke vier. Nóg gemener, nóg dommer.
De Daltons - De eerste dode gaat niet over de Lucky Luke-Daltons, maar over de échte.
Aanvankelijk staan ze aan de goede kant van de wet. Frank Dalton is marshal en wordt vermoord door illegale alcoholhandelaars.
Hij is dus al dood voor er sprake is van een Dalton-gang.
Grattan is de eerste die van het rechte pad afdwaalt, hij zit ten tijde van Franks' begrafenis in de gevangenis wegens paardendiefstal.
In het nor komt hij tot het besef dat wetshandhavers dagelijks hun leven wagen, maar armer zijn dan Chinese wasbazen.
Als hij dat eenmaal beseft is
de keuze de wet eens van de ándere kant te benaderen snel gemaakt en levert hij zijn ster in.
Precies
zoals het bij de psychiater in De genezing van De Daltons ook zal gaan...
Bob en Emmett houden het iets langer vol, maar als Bob een jongen doodt – in de veronderstelling dat het zijn vader is – die zich verzet bij een arrestatie gaat ook hij de zaak van de andere klant bekijken.
Een marshal krijgt stank voor dank.
Zo worden de Daltons de Daltons.


Goed westernverhaal van Olivier Visonneau met fraaie tekeningen van Jesús Alonso Iglesias, die eerder dit jaar verraste met het eveneens door Gorilla uitgegeven verhaal In de geest van Gaudi. Vreemd genoeg is hij hier ineens zijn derde naam 'Iglesias' kwijt geraakt.
Aan het eind van dit deel moet de misdaadcarrière van de Daltons feitelijk nog beginnen, dus er staat ons nog wat te wachten in het afsluitende deel...

 

(HH)

Interesse? Koop het album hier!