Recensie Een nacht in Rome deel 2
door Jim

Eén van de interessantste en succesvolste nieuwe strips van vorig jaar was het eerste deel van Een nacht in Rome.
Daarin stelt schrijver-tekenaar Jim de lezer feitelijk een gewetensvraag: Wat doe je als je bloedmooie eerste vlam je op je veertigste verjaardag uitnodigt om opnieuw een nacht met haar door te brengen?
Om de vraag wat pittiger te maken is die vlam nog steeds niet uitgedoofd, ze is nog altijd even mooi en bovendien heb je in die twintig jaar niet stil gezeten; je hebt een vaste relatie met een andere vrouw.
Jim bouwde de spanning voelbaar op en gaf in het eerste deel een paar vooruitblikken van wat ons nog te wachten stond.
Aangezien Raphaël aan het eind van het eerste deel op weg was naar Rome konden we al afleiden dat hij van plan was zijn 'verjaardagscadeau' te gaan consumeren.
Maar deel twee zou meer gaan omvatten dan enkel een goedkope wip met een oude vlam, zo leek Jim ons te beloven.
Er zou een geheim ontsluierd worden, want er was iets met die Marie.
Althans, dat meende ik eruit op te maken...

Nu het tweede deel een jaar later dan eindelijk verschenen is, blijkt dat het ons beloofde mysterie is komen te vervallen – of liever: uitgesteld is.
Wat Raphaël en Marie in Rome uitspoken is geen verrassing en deel twee herkauwt zo'n beetje wat in deel één al half verteerd was.
Jim schrijft en tekent nog steeds prima, maar de belofte maakt hij niet waar, want hoewel we wel iets meer over het verleden van Marie en Raphaël te weten komen, laat Jim het achterste van zijn tong niet zien en houdt hij zijn kruit droog.
Eén van de redenen dat Jim in het tweede deel nog niet helemaal levert wat hij leek te beloven is dat hij ondertussen besloten heeft zijn tweeluik uit te breiden tot een vierluik.
Hij moet dus wat overhouden voor de volgende twee delen...
Je kunt 't 'm niet kwalijk nemen dat hij aarzelt de kip met de gouden eieren te slachten, maar ik vrees dat hij door dit verhaal op te rekken zélf zijn succesvolle 'serie' om zeep helpt.

(HH)