Recensie Miss Endicott
door Xavier Fourquemin & Jean-Christophe Derrien

Xavier Fourquemin tekende eerder al de tot de Nederlandse markt doorgedrongen series Alban en De legende van het wisselkind. Ik las geen van beide reeksen, maar begin me af te vragen of dat een vergissing was...
Zijn jongste album Miss Endicott ziet er namelijk erg goed uit. Hij zet een sprookjesachtige – door gaslantaarns en maanlicht beschenen – sfeer neer in dit lekker dikke album.
Neem even de tijd en dompel je onder een wereld vol magie en wonderlijke types dat je de realiteit even helemaal doet vergeten.

Scenarist Jean-Christophe Derrien is een onbekende in Nederland-stripland, maar weet een onderhoudend scenario af te leveren.
Zijn hoofdpersonage Miss Endicott heeft de onmogelijke taak haar moeder op te volgen. Die was vroedvrouw om den brode, maar bemiddelaarster van nature. Mensen met problemen zochten haar op in haar kantoor, waarvan dochter Prudence de sleutel erft.
Een tijd lang probeert ze haar baan als kinderjuf te combineren met de nachtelijke bemiddelsessies. Al snel lijkt de taak haar boven het hoofd te groeien.
Er valt veel meer op te lossen in de stad dan de gebruikelijke misdaden en burenruzies. Gelukkig is Miss Endicott voor geen kleintje vervaard en krijgt ze hulp uit onverwachte hoek...

Een erg sympathieke strip die wel wat doet denken aan Mick Mac Adam, qua sfeer en thema. Net als in Mick Mac Adam gebeuren er best wel heftige dingen, maar blijft het optimisme en het goede de boventoon voeren.
Na 160 pagina's viel het me zelfs een beetje zwaar afscheid te moeten nemen van Miss Endicott...

(HH)