Recensie Rani 1 - Bastaard / 2 - Bandiet
Valles & van Hamme

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan...
Jean van Hamme zou al zijn stripprojecten stopzetten, op Largo Winch na. Vorig jaar verscheen echter Rani deel 1 – Bastaard van zijn hand. Nou ja, van zijn hand: Hij schrijft het samen met 'nieuwkomer' Alcante (Jason Brice, Interpol Brussel). Of het aan Alcante ligt dat Rani achterblijft bij het andere werk van Van Hamme is niet met zekerheid te zeggen, maar feit is dat Rani het niveau van een Largo Winch, Thorgal of Lady S. niet haalt.
Dat zit hem niet in de manier waarop het verhaal verteld wordt, dat is als vanouds vlot en vol vaart. Het zit 'm in de geloofwaardigheid. In deel 1 lezen we in een razend tempo hoe de op macht en geld belustte Philippe de Valcourt – een smeerlap van het zuiverste water – zich ontdoet van zijn halsstarrige vader die van plan is zijn erfenis na te laten aan Philippe's halfzusje Jolanne. Philippe speelt het slim en schuift zijn zus een tweede moord in de schoenen, die hij ook eigenhandig pleegde. Jolanne wordt ter dood veroordeeld, maar ontsnapt in deel 2 Bandiet. Ze wordt opnieuw gevangen en... weet opnieuw de dans te ontspringen.
Allemaal iets te toevallig...
En waren de vrouwen in 1743 al zó zelfstandig? En zo ja, kregen ze de kans die zelfstandigheid zo uit te buiten als Jolanne dat in de eerste twee delen van deze reeks doet?
Ik betwijfel het, maar dat zal Jolanne er niet van weerhouden wraak te nemen op haar broer.
Ook zal het Rani niet beletten een succesvolle strip te worden, want wie gewoon even een half uurtje pretentieloos strips wil lezen is met deze vakkundig getekende (Francis Valles) en geschreven strip niet slecht af...

(HH)