Recensie Gauguin - Buiten gebaande paden
door Christophe Gaultier & Maximilien le Roy
(over Paul Gauguin)

Van Gogh is ruim vertegenwoordigd in Nederlandse stripalbums, maar zijn kunstbroeder Paul Gauguin had nog geen eigen boek. Matena's Gauguin en Van Gogh was immers maar voor de hélft van hem.
Van Gogh is met dat oor van 'm nou eenmaal een aansprekender figuur. Tenminste, dat líjkt op het eerste gezicht zo. Toch is Paul Gauguin qua persoon zeker zo interessant, eigenzinnig en maf.
Hij verliet in 1891 zijn vaderland om in Frans-Polynesië de beschaving de rug toe te keren.
In Gauguin – Buiten gebaande paden wordt deze Polynesische periode belicht.

Voor een boek over een schilder gaat Buiten gebaande paden verbazingwekkend weinig over schilderen. Speerpunt van de vertelling is eigenlijk Gauguins dood.
Scheepsarts/etnograaf/ ontdekkingsreiziger Victor Segalen (ook al zo'n interessant figuur) arriveert te laat op de eilanden om Gauguin in levende lijve te ontmoeten, maar slaagt er wel in het werk van de kunstenaar op te kopen.
Belangrijker voor de lezer is dat hij het vertrouwen weet te winnen van de bewoners van Hiva Oa;
ze vertellen hem over Paul Gauguin, diens leven in Frans-Polynesië en diens dood.
Daarbij komt het beeld boven van een man die enerzijds een levensgenieter en anderzijds een gekweld mens was. Hij had aan niets zo'n hekel als aan het gezag, zeker als het een door de Westerse beschaving opgelegd gezag was!

Tekenaar Christophe Gaultier slaagt er zeer goed in Gauguins woede grafisch weer te geven.
Met zijn grofgelijnde tekeningen en bonte inkleuring doet hij geen krampachtig pogingen Gauguins werk te verstrippen, maar maakt hij een goede 'vertaalslag' van schilderkunst naar stripkunst.
Zijn tekenwerk is echter wel voor de fijnproever en zal niet jan-en-alleman kunnen bekoren...
Met deze strip treedt Gaultier zelf ook buiten de gebaande paden, al is hij zeker niet de eerste die de strip grafisch op deze manier benadert.
Gaultier en scenarist Maximilien le Roy zijn betrekkelijk onbekenden in het Nederlandse striplandschap. Van Gaultier werd alleen het album Poolijs vertaald, dat hij tekende op scenario van de al even onbekende Sylvain Ricard. Le Roy tekende en schreef De muur en leverde het scenario voor Nietzsche – vrijheid scheppen. Geen indrukwekkende palmares, maar Nietzsche was best een goed stripalbum.
Niet zo goed als Gauguin – Buiten gebaande paden.
Daarmee hebben namelijk zowel scenarist als tekenaar zichzelf overtroffen!

(HH)