Recensie De toorn van Fantomas 1: Onthoofd HC
door Julie Rocheleau & Olivier Bocquet
naar Pierre Souvestre & Marcel Allain

Dat romanfiguren uit lang vervlogen tijden zich uitstekend lenen voor recyclen weten stripmakers al heel lang.
Het gebeurt al jaren en komt vaak voort uit creatieve armoede – als je zelf geen verhaal of een figuur weet te bedenken ga je leentjebuur spelen bij de literatuur.
Het is een beproefde manier om met weinig moeite snel wat geld binnen te harken.
Leverde dit soort strips vroeger vrijwel altijd smakeloze albums op, getekend door ongeïnspireerde en vrij talentloze tekenaars, op scenario van schrijvers die er weinig meer van bakten, het is opvallend hoe creatief dit soort bewerkingen tegenwoordig juist aangepakt worden. Hoe Bocquet & Rocheleau in De toorn van Fantomas omspringen met supercrimineel Fantomas valt bijvoorbeeld in geen enkel opzicht te vergelijken met de drie rechttoe-rechtaan-verstrippingen die Claude Laverdure & Luc Dellisse jaren geleden maakten voor de Detectivereeks.
Zowel qua verhaal, als wat de tekeningen betreft wordt er hier niet naar de gemakkelijkste weg gezocht en ook de lezer wordt geacht een steentje bij te dragen en zijn geest open te stellen.
De toorn van Fantomas is een uitdagend boek, gemodelleerd naar een misdaadfiguur die in 1911 bedacht werd door Pierre Souvestre en Marcel Allain, die gezamenlijk in tweeënhalf jaar ruim dertig boeken bij elkaar schreven.
Pulp, jazeker, Fantomas werd geschreven in feuilletonvorm en hun 'held' werd nog beroemder via het witte doek dan hij middels het papier al was.

Tekenares Julie Rocheleau heeft zich niet zozeer door film en de romans laten beïnvloeden, maar haalt haar inspiratie duidelijk uit de schilder- en illustratiekunst van de tijd waarin Fantomas gesitueerd is.
Het levert geen gemakkelijk beeld op – klare lijn is 't niet en de lezer wordt uitgedaagd – maar krijgt daar ook wat voor terug. Vooral sfeer, bakken sfeer, die het verhaal dat Olivier Boucquet vertelt heel fraai ondersteunt en aanvult.
Dat verhaal is wat toegankelijker dan de tekeningen, maar liegt er niet om. Fantomas is door de politie eindelijk in de kraag gegrepen en staat erop zijn eigen verdediging te voeren in de rechtszaal. Dat doet hij op onnavolgbare en schokkende wijze. Zijn methode is niet aan te raden voor mensen die aan de guillotine willen ontkomen, want zijn handelingen voeren hem regelrecht naar het schavot!
Daar zweert hij zich te zullen wreken, vlak voor het valmes een eind maakt aan zijn leven.
Dat zal dus wel niet echt meer gaan lukken...
Maar Fantomas is niet zomaar een schurk en het lijkt erop dat hij inderdaad terugkeert om genoegdoening te halen.
Onthoofd is het eerste deel van drie en ik ben zeer benieuwd langs welke duistere steegjes de auteurs ons in de komende twee delen nog gaan voeren.
Heel interessant!

(HH)