Recensie Walhalla 1: Gevaarlijke streken
door Marc Lechuga & Nicolas Pothier

Wie Walhalla doorbladert denkt meteen aan Asterix. Het is het helmpje met de veren dat dit knopje indrukt bij elke stripliefhebber.
Er zijn meer overeenkomsten tussen Walhalla en de avonturen van de kleine Galliër. Panoramix, Asterix en Obelix worden 'vertegenwoordigd' door Vandahr de druïde, Rüdolf de kleine krijger en Ongür, de gespierde dommekracht. Het speelt ongeveer in de zelfde tijd en al zijn Asterix en de zijnen Galliërs en de helden uit Walhalla Vikingen; het zijn twee kanten van een en dezelfde medaille. De Vikingen belanden in Schotland, zoals de Galliërs ooit in Zuid-Engeland neerstreken.
Per ongeluk in het geval van Walhalla, want de Vikingen zijn deze keer niet op zoek naar buit, maar naar het paradijs dat volgens hun spiritueel leider Vandahr op aarde moet liggen.
Het kan stamhoofd Dok allemaal niet zoveel schelen wáár het ligt, als het er maar warm is. Hij lijdt aan de voortdurende koude in Rhvar en probeert die zoveel mogelijk te vermijden door in winterslaap te gaan. Via de bûûs van dorpsheks Käta volgt hij de vorderingen van Vandahr, Ongür en Rüdolf de ruziezoeker die er per drakkar op uit zijn getrokken om het paradijs te lokaliseren.
Wat hij ziet maakt hem niet enthousiast: Het 'paradijs' dat ze vonden is weliswaar niet zo koud als Rhvar, maar het regent er voortdurend...

Nicolas Pothier vertelt in dit eerste deel van Walhalla een inventief en grappig verhaal en de tekeningen van Marc Lechuga zijn geinig. Walhalla zit vol grappen, waarvan sommige geslaagd zijn en andere enigszins flauw, zoals wanneer Rüdolf als eerste aan land springt, in de hoorn van een schapenschedel stapt en er als eerste historische woorden niet: 'Een kleine sprong voor Rüdolf, maar een grote stap voor de Vikingen' genoteerd wordt zoals de planning was, maar 'Whaoeiii!' 'Magertjes, maak oké...' vindt Vandahr. Vond ik ook. Andere grapjes zijn meer geslaagd, zoals die waarin de bûûs de allereerste TV-verslaafden oplevert bij de in Rhvar achtergebleven Vikingen.
Heel aardige strip die het niveau van de oude Asterixen niet haalt, maar toch vermakelijk is.
Stukken vermakelijker dan de láátste Asterixen.
Ik moet nog zien of het binnenkort verschijnende nieuw album van Asterix en de Picten hieraan kan tippen...

(HH)