Recensie De belegerden HC
door Vincenzo Bizzarri & Stefano Nardella /
De overblijvers HC
door Alex Noulen (Xoul) & Jospeh Busquet
Uitgeverij Lauwert

Vrijwel al het (vertaalde) stripwerk dat in Nederland verschijnt is afkomstig uit Frankrijk en België. Er wordt wel eens wat vertaald dat in Engeland, Amerika, Duitsland of in andere landen vervaardigd is, maar naar verhouding erg weinig.
Uitgeverij Lauwert richt zich juist op de niet zo bekende striplanden en zoekt daar vaak het materiaal voor haar uitgaves. Zwitserland, Portugal, etc. Hun laatste twee albums komen uit Italië en Spanje.

Voor De overblijvers hebben de Spanjaarden Alex Noulen (Xoul) en Jospeh Busquet een origineel uitgangspunt gevonden: Als Peter Pan kinderen meeneemt naar Neverland, wat doet dat met de ouders/verzorgers? Zijn die niet vreselijk ongerust als de kinderen ineens verdwenen zijn?
Dit gegeven wordt uitputtend doorgevoerd in De overblijvers (ik vraag me nu ik dit schrijf af of De áchterblijvers niet een passender titel was geweest?) waarin kinderen voor langere tijd weggevoerd worden naar vreemde fantasie-werelden en zelfs in achtereenvolgende jaren meerdere keren verdwijnen en weer terugkeren.
Wat gaan de buren denken als een kind gedurende een langere periode plots uit beeld is.
En wat als dat méérdere keren achtereen gebeurd?
Al snel worden de ouders van de op avontuur gegane kinderen het middelpunt van politieonderzoek...
Een goed geschreven strip rond een hoogst onwaarschijnlijke, maar interessant situatie.
Ik vond het echter net iets te lang uitgesponnen en bovendien spreekt het strakke tekenwerk van Xoul me wat minder aan.

Interessanter vond ik De belegerden van de Italianen Vincenzo Bizarri en Stefano Nardella.
Een op het eerste gezicht minder samenhangend plot: Een straatschoffie komt min of meer per ongeluk terecht in Onpi, een pand dat door de gemeente al jaren geleden aangemerkt is voor sloop, waar door protestacties van de bewoners steeds maar niets van komt.
Op het moment dat Cirù er, op de vlucht voor een straatbende, zijn heil zoekt gaat de politie over tot actie en escaleert de situatie rond de Onpi.
De sfeer in dit verhaal is – mede door het expressieve tekenwerk en de sombere kleurstelling van Bizzarri – zeer dreigend.
Geweld is heel normaal in de wereld die Nardella en Bizzarri schetsen. Als jongere heb je eigenlijk maar twee mogelijkheden: je eindigt in de cel of in een doodskist!
De gebeurtenissen in dit verhaal lijken zich aanvankelijk zonder echte samenhang aan elkaar te rijgen.
De figuren die opgevoerd worden hebben niets of nauwelijks iets met elkaar, ontmoetingen zijn toevallig.
Maar dat is slechts schijn: Nardella’s verhaal is heel precies geconstrueerd en wat er op het eerste gezicht aan de haren bijgesleept lijkt (het schilderij van ‘De gekke schilder’ in het pand waar bankovervallers na een geslaagde beroving samenkomen) heeft allemaal een functie.
Perfect album!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!