Recensie La bande dessinee de Drs. P HC door Frits Smid

Recensie La bande dessinee de Drs. P HC door Frits Smid

 

Recensie La bande dessinee de Drs. P HC
door Frits Smid

 

Drs P. is dood maar niet vergeten!
Het creatief naamgegeven Heen- en weerschap doet er onder leiding van Vic van der Reijt alles aan om het werk van Heinz Polzer onder de aandacht te houden. Ze gaven al platen met onuitgegeven Drs. P-materiaal uit alsmede drie Jaar- en bewaarboeken, diverse boeken met liedteksten en bladmuziek en het scabreuze Allerlei ontucht dat de drandus schreef onder het nauwelijks verhullende pseudoniem Drs. S.


Het jongste initiatief van het schap is het stripalbum La bande dessinée de Drs. P.
Waarom deze Franse titel voor een Nederlandstalig boek? Polzer's grootste wapen was de dichtkunst en zijn LP's hadden vaak een op de 'P'-klank rijmende titel: Zingt allen mee met Drs. P; Per pont en per slee met Drs. P; Hoep hoep hiezee voor Drs. P; enzovoorts. Het schap houdt bij haar uitgaven die traditie in ere en het Franse woord voor 'stripverhaal' rijmt fraai op de 'P' van Drs. P...

Frits Smid verstripte tien liedteksten van Heinz Polzer, waaronder natuurlijk Het trapportaal, De gezusters Karamazov, Dodenrit en Veerpont.
Hij slaagt er in elk verhaal een eigen sfeertje mee te geven door zijn tekenstijl en het kleurgebruik steeds iets aan te passen. Een virtuoos tekenaar is Smid niet, maar het ziet er – juist door die variatie – allemaal heel aardig uit.

Smid neemt in zijn verhalen de complete tekst van Polzer's liederen op en voorziet die van tekeningen.
Op de manier waarop Smid de liedjes verstript valt eigenlijk weinig aan te merken; ik denk niet dat het beter te doen is. Maar de vraag rijst wel of de liederen aan kracht winnen door de toevoeging van illustraties.
Drs. P roept al zeer krachtige beelden op met zijn taalgebruik, met name als daarin sprake is van extreem geweld en ongebruikelijke doodsoorzaken (Het trapportaal en Dodenrit).
De teksten van Drs. P zijn namelijk niet alleen erg grappig, maar ook bijzonder duister.
Aan de ene kant is het geinig om Heinzje Polzer in korte broek met zijn fietsje aan de hand te zien staan in een gang die gevuld is met een dode dame, maar krachtiger dan het beeld dat Polzer met zijn lijzige zang en typische woordkeus al opriep wordt het beslist niet.
De nummers van Drs. P doen het juist erg goed als al het bloed dat er in vloeit een beetje búiten beeld blijft...

 

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!