Recensie Natasja integraal 2, 3 & 4 HC
door Francois Walthery e.a.

Bij het verschijnen van elke nieuwe Natasja integrale krimpt Balbo ineen. Tekenaar François Walthery stopt zóveel gastoptredens, verwijzingen, stripmakers en geintjes in zijn strips dat Balbo er de handen aan vol heeft dat allemaal uit te 'vlooien'. Ook in de vierde integrale is weer genoeg te vinden dat mettertijd in zijn rubriek Vlooien met Balbo terug te vinden zal zijn...

De reeks Natasja-albums wordt tot op de dag van vandaag voortgezet, maar deze vierde integrale (1981-1988) is voor zover ik begrepen heb de voorlaatste. Ergens is dat jammer – ik ben autistisch genoeg om het compleet te willen zien – maar wel een begrijpelijke keuze.
Alle Dupuis-delen zijn dan gebundeld en de reeks is daarmee over het hoogtepunt heen.
Dat is eigenlijk in dit deel al het geval...
Walthéry kriigt steeds meer moeite een verhaal te verzinnen en sleept er hele hordes scenaristen bij (die allemaal een gastrolletje mochten vervullen in de verhalen. Hup Balbo: aan de slag!).
De verhalen zwabberen dan ook nogal qua thema. Aanvankelijk beleeft Natasja een soort detective-avonturen, maar in Opnamen voor Caltech en De raadselachtige gedaanten begeeft ze zich plots op Yoko Tsuno-terrein en beleeft ze een science-fiction avontuur.
In De vlucht met Mona Lisa zijn Wouter en Natasja ineens veranderd in hun respectievelijke grootvader- en moeder, zodat het verhaal zich in vroeger tijden kan afspelen.
Die kunstgreep beviel Walthéry blijkbaar goed, want in de vierde integrale is het tweeluik De weddenschap en De brute broekjes opgenomen, waarin hij dezelfde truc toepast.
Vandaag de dag houdt hij zich er overigens weer mee bezig: de laatste twee Natasja-albums zijn bewerkingen van oude Blauwe Sperwer-verhalen met de opa en oma van Walter en Natasja in de hoofdrol.
Een afgelegen eiland behelst niet veel meer dan dat Walter en Natasja vliegtuigbreuk lijden en op een onbewoond eiland terechtkomen; Asiel in de ruimte heeft een leuk uitgangspunt, maar ontpopt zich tot niet meer dan een serie aan elkaar gekoppelde gags over een generaal die in geen enkel land welkom is en dan maar permanent verblijft in zijn jumbojet.

Ook wat het dossiergedeelte betreft is de koek een beetje op. Stonden de dossiers in de eerste drie integrales nog bol van de interessante feitjes en weetjes, in het vierde deel is het niet veel meer dan een lang interview met Walthéry dat weining schokkends onthuld.
Klinkt allemaal wat negatief misschien, maar toch is de strip, als je niet al te kritisch bent op de verhalen, best leuk om te lezen.
Walthéry's tekenstijl is levendig en Natasja's vormen zijn rond genoeg om je ogen er niet aan te bezeren.
De meerwaarde zit – wat mij betreft – in het tekenwerk, die sympathieke Dupuis sfeer en in het feit dat Walthéry zoveel stripmakers voor z'n karretje wist te spannen.
Om verhalen te leveren... en om er gastrolletjes in te vervullen!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!