Recensie Blueberry Oneshot 1 Apache Rancune
door Christophe Blain & Joann Sfar

De Europese strip is het aan het verliezen van de Amerikaanse.
't Zijn natuurlijk verrot handige jongens, die Yankees. Ze zijn goed in reclame maken en als iets populair is zijn ze niet te beroerd de consument tot aan de nek toe vol te proppen met méér van hetzelfde.
Nu zou u tegen kunnen werpen dat de Europese stripmakers daar de laatste jaren ook een handje van hebben: Van Robbedoes bijvoorbeeld verschenen spin-offs als de Oneshot-reeks, de Special-reeks, Zwendel en Rommelgem. En er staat nog meer op stapel...
OK, meer van het hetzelfde, maar elke keer wel totáál anders. De oneshots zijn niet te vergelijken met de hoofdreeks (en trouwens ook niet met elkaar) en met Zwendel zetten de auteurs een heel andere sfeer neer dan met Rommelgem.

Datzelfde geldt ook voor de nieuwe Blueberry-reeks. Blueberry is nog altijd één van de populairste realistische stripreeksen. De eerste vier integrales raakten in een mum van tijd uitverkocht en zijn zelfs herdrukt. Er is dus zeker ruimte voor een voortzetting van de 'gewone' Blueberry-reeks, maar vreemd genoeg gebeurt dat maar niet.
Ook niet met Apache rancune.
Dit is een eerste deel van een tweeluik en ligt qua tekenwerk ver af van de standaard die Giraud gezet heeft. Het verhaal speelt in de begintijd van Mike Blueberry's avonturen, toen hij nog luitenant was en werkzaam in Fort Navajo.
Net als in de eerste delen van de hoofdreeks probeert hij ook in dit verhaal de belangen van de Indianen te behartigen en de vrede in de streek te bewaren.
Een lastige klus, want een stel jonge dwazen heeft twee squaws gedood, en de Apache Rancune is niet voor niets aan die naam gekomen. Hij wil zijn vrouw en dochter koste wat kost wreken. Mike zou het juist willen voorkomen, maar heeft niet erg veel troeven in handen.
Bovendien speelt er op het persoonlijke vlak ook het één en ander in z'n leven...

Christophe Blain is bekend geworden met wat alternatieve, meer experimenteel getekende strips als Donjon, Isaac de piraat en Gus. Ik vind zijn werk boeiend, maar je moet er van houden. Blueberry tekent hij overigens wel in een iets meer rechttoe rechtaan tekenstijl dan we van hem gewend zijn.
Het verhaal van Blain & Joann Sfar (Donjon, De kat van de rabbijn, Professor Bell) had zo in de normale Blueberry-canon gepast, al voegt Sfar wel wat vreemde elementen toe zoals de automaten van Kleinman, die (bijna) beter kunnen schaken én schieten dan gewone stervelingen.
Stripliefhebbers riepen al járen om een nieuw Blueberry, maar als we in de Europese strip méér van hetzelfde vragen krijgen we altijd net even iets anders...
Laten we dat vooral zo houden!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!