Recensie De reis van Marcel Glob HC
door Sebastien Goethals & Philippe Collin

Lang niet alle oorlogsmisdadigers zijn direct na de oorlog opgepakt. Velen zijn ontsnapt aan de arm der wet, enkelen zijn járen na de Tweede Wereldoorlog alsnog opgespoord en/of veroordeeld.
Daarbij maakten nazi-jagers natuurlijk onderscheid tussen Duitsers die gedwongen werden in de pas van de natie mee te lopen en échte oorlogsmisdadigers, want anders was er geen beginnen aan geweest.
Ze zochten – want ik denk dat de zoektoch wegens gebrek aan overlevenden nu wel zo'n beetje gestaakt is – voornamelijk nazikopstukken, kampbeulen... en SS-ers. Want, wie lid was van de SS die had zich vrijwillig aangemeld en was dus overtuigd nazi.
In elk geval geen onschuldig burger die gedwongen werd voor Hitler te gaan vechten.

Marcel Grob is drieëntachtig en wordt over zijn oorlogsverleden ondervraagd door het Corte verita (rechterlijke waarheid). Die werpen hem voor de voeten dat hij lid was van de Waffen-SS, hetgeen hij eerst ontkent en later schoorvoetend toe moet geven als hij zijn militair SS-zakboekje onder de neus geduwd krijgt.
Maar Marcel houdt vol dat hij niet vrijwillig dienst nam bij de SS, maar daartoe gedwongen werd...

Schrijver Philippe Collin laat Marcel Grob zijn levensverhaal vertellen en dat doet hij zo vakkundig dat de lezer gaandeweg het verhaal in de onschuld van Grob begint te geloven. Aan het eind begint het toch wat te knagen, want... wie probeert Grob hier nou van zijn onschuld te overtuigen? Die onderzoeksrechter, een hogere macht of misschien wel... zichzelf?
Collin maakt het (mij) niet helemaal duidelijk, maar het is – als ik de data en tijdstippen die hij aan het verhaal meegeeft juist duid – voor meerdere interpretaties vatbaar.
Het geeft het toch al goed geslaagde verhaal een meerwaarde, moet ik zeggen.

Het tekenwerk van Sebastien Goethals valt uiteen in twee stijlen: Voor de ondervraging van Grob gebruikt hij een heldere stijl met een inkleuring in vlakken. Voor de geschiedenis van Grob tekent hij veel minder stijf en gebruikt hij gewassen tinten voor de inkleuring. Dat laatste ligt hem een stuk beter dan het eerste en aangezien dat de hoofdmoot vormt van De reis van Marcel Grob adviseer ik de twijfelende geïnteresseerde om het hele album even door te bladeren voor een betere inschatting, en niet alleen naar de eerste paar pagina's te kijken.

Intrigerend album en je blijft je verbazen dat er rond het thema oorlog toch steeds weer nieuwe invalshoeken bedacht worden door stripschrijvers en -tekenaars...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!