Recensie Arcadia archief 49 HC Dokter Geluk redt de meubelen door Turk & Clarke

Recensie Arcadia archief 49 HC Dokter Geluk redt de meubelen door Turk & Clarke

 

Recensie Arcadia archief 49 HC Dokter Geluk redt de meubelen
door Turk & Clarke

 

Arcadia archief is een albumreeks die niet eerder in albumvorm gepubliceerde strips en latere verhalen van gestaakte albumreeksen publiceert. Van Lowietje verschenen bij Oberon bijvoorbeeld maar zeven albums, Arcadia bracht de overige drie albums uit. Restmateriaal, als je 't kritisch bekijkt, en natuurlijk bevat deze reeks geen echte toptitels, maar voor de liefhebber valt er genoeg te genieten en Arcadia geeft de doorgaans genummerde en gesigneerde albums heel fraai vorm met linnen rugjes en fraaie 'Lombard-reeks' achterkantjes.
Blijkbaar is de reeks een succes, want Arcadia stoomt op naar een jubileum: binnenkort verschijnt hun 50e Arcadia Archief-album! Ter gelegenheid daarvan gaven ze een folder/krantje uit waarin ook dit 49e album werd aangekondigd, middels een uitgebreid interview met tekenaar Turk. Eerlijk gezegd deed me dat behoorlijk uitkijken naar Dokter Geluk redt de meubelen.
Turk kent u natuurlijk als de tekenaar van Robin Hoed, Leonardo en Clifton. Voor Dokter Geluk werkte hij samen met scenarist Clarke (Frédéric Seron), die bekendheid verwierf met de reeks Melisande.

Op het tekenwerk van Turk is – zoals altijd – niets aan te merken. Hij lijkt ongevoelig voor het verstrijken van de tijd, zoals ook zijn recentere terugkeer naar Clifton bewees. Er zat twaalf jaar tussen zijn laatste in het Nederlands verschenen Clifton-album en het eerste van De nieuwe avonturen, maar het tekenwerk van de één sloot naadloos aan op dat van de ander.
Dokter Geluk is een klein, raar mannetje wiens hulp je kunt inroepen met eenderwelk probleem. Hij komt met onorthodoxe oplossingen, waar de hulpvragen niet altijd overduidelijk wat mee opschiet. Hij wordt geassisteert door een boomlange – en vermoedelijk oogverblindende – assistente Audrey. Zeker weten doet de lezer dat niet. Hoewel haar lichaam er mag wezen is één van de running gags in de strip dat we nooit haar hoofd te zien krijgen. Iets waar tekenaar Turk overigens nog aardig druk mee werd.
Goed, ik keek er dus naar uit, maar ik vond het qua verhaal he-le-maal niets. Flauwe grappen, domme scneario's. Jammer van dat sympathieke tekenwerk van Turk.
Tja, dat heb je natuurlijk met een archief-reeks. Er zitten ook wel eens strips tussen die niet voor niets in het archief belandt zijn...

 

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!