Recensie Bug HC 1 & 2

door Enki Bilal

Enki Bilal is tegelijk één van de meest meest vernieuwende én één van de conservatiefste stripmakers die ik ken. Enerzijds is zijn grafische benadering van het medium strip uniek: Hij gebruikte al verf en krijt voor zijn tekeningen toen z'n collega's niet verder kwamen dan potlood en inkt.
Inmiddels schilderen veel meer stripmakers hun werk, maar dat was in de jaren zeventig – toen Bilal begon – nog een unicum.
Van de andere kant bekeken is het werk van Bilal grafisch gezien sinds die tijd nauwelijks geëvolueerd!
Het lijkt alsof hij voor zijn helden en heldinnen steeds dezelfde matrix gebruikt. Zelfs in het kleurgebruik is hij opvallend standvastig: Grijs en blauw zijn z'n voornamelijkste kleuren en ook het onnatuurlijke gebruik van de kleur blauw in gezichten hanteert hij al járen. Toch verveelt zijn teken/schilderwerk me nooit en weet hij het op de één of andere manier modern en bij de tijd te houden.

Zijn jongste reeks Bug zou – als je de vooraankondigingen en de folders van verspreider MDS mocht geloven – een tweeluik worden. Na het lezen van boek 1 en 2 moeten we constateren dat Bilal het toch weer niet heeft kunnen laten de boel op te rekken: Boek 2 eindigt met de woorden: 'We zoeken verder'.
En zo voelt het inderdaad een beetje. Het uitgangspunt is – net als bij eerdere projecten van Bilal – interessant genoeg, maar hij heeft nogal de neiging er van alles bij te slepen en het verhaal wat te lang door te laten meanderen...

Zijn boodschap is duidelijk: de mens leunt teveel op computers. We vertrouwen teveel op technologie en verwaarlozen ons geheugen en het gebruik van ons verstand. Hij laat dan ook een 'bug' alle digitale informatie op de gehele planeet wissen. Tieners moeten het zonder sociale media stellen en plegen massaal zelfmoord, regeringen dreigen om te vallen.
Eén man is geïnfecteerd door een buitenaardse 'bug' en lijkt alle digitale informatie die op aarde gewist is in zijn hoofd opgeslagen te hebben. Als snel barst de strijd om deze man te pakken te krijgen in alle felheid los. Men schrikt er zelfs niet voor terug zijn dochter te ontvoeren...
Bilal gebruikt deze keer ook behoorlijk wat humor, zo is door de bug-aanval de levitatie geblokkeerd: Iedereen die op dat moment gewichtloos rondzweefde kan niet terugkeren naar de aarde en blijft hangen in de lucht. Al snel trekt men – op deze personen toch wat privacy te geven – zwevende hokjes rondom hen op. Ook bejaarden worden massaal uit de rusthuizen tevoorschijn gehaald en ingezet; zij zijn de enigen die bijvoorbeeld nog weten hoe een automobiel handmatig bediend moet worden...
Allemaal goede invallen. Als Bilal niet ál te lang rond blijft dolen in dit gedachtenexperiment kon Bug wel eens goed gaan uitpakken...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!