Recensie Ravian 22 + 23 Herinneringen aan de toekomst deel 1 & 2
door J.-C. Mezieres & P. Christin

De serie Ravian kwam in 2010 tot stilstand met deel 21: De tijdopener. Serie afgesloten, het was mooi geweest. Toch volgde er vier jaar later nog een deel 22 en nu – in 2019 – een deel 23.
Herinneringen aan de toekomst deel één en twee, de vlag dekt de lading: Het betreft toekomstverhalen... en veel meer dan herinneringen zijn het niet.
Tekenaar Jean-Claude Mézières is zijn vaardigheid als tekenaar nog niet kwijt, al werkt hij af en toe met de beruchte franse slag. Mézières begint elk kort verhaal van Herinneringen aan de toekomst met een geschilderde plaat.
Dat begint heel fraai, maar wordt gaandeweg steeds slordiger.
Misschien is de koek gewoon óp... Mézières is ruim tachtig tenslotte.

Bij Pierre Christin – ook een tachtiger – lijkt het vat inderdaad helemaal leeggeschraapt.
Met Ravian en Laureline zou je toch best een paar aardige korte verhalen moeten kunnen bedenken, maar de verhaaltjes in deze twee delen zijn nauwelijks meer dan korte samenvattingen van de Ravian-albums. Het is alsof je een reclamefolder voor de reeks zit te lezen!
Misschien ligt het aan mij, maar ik heb er eigenlijk niets origineels in kunnen ontdekken...

Na het lezen van deze twee albums kreeg ik de indruk dat Ravian behoorlijk over de houdbaarheidsdatum heen is, maar gelukkig bewezen Lauffrey & Lupano met hun eerste Ravian-oneshot Shingouzlooz Inc. dat Ravian en Laureline nog springlevend zijn!
En binnenkort wacht ons opnieuw een teken van leven, want de tweede oneshot zit er aan te komen!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!