Recensie Turing HC door Robert Deutsch &
Kinderland HC door Mawil

De meeste strips die in de Nederlandse stripwinkel belanden vinden hun oorsprong in Frankrijk en België. Een grote Europese macht als Duitsland levert verrassend weinig striptekenaars en -scenaristen af. Leuk dus dat er de afgelopen tijd maar liefst twéé Duitse stripproducties vertaald werden.

Turing is een stripbiografie van het Britse wiskundige genie Alan Turing. De naam zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. Het beroemdst werd hij namelijk door een project dat jarenlang strikt gehéim moest blijven! Hij werkte in de Tweede Wereldoorlog aan het ontcijferen van de Duitse Enigma-machine.
Pas de laatste jaren is er wat meer aandacht voor zijn persoon, onder andere doordat er een film over zijn leven werd gemaakt (The imitation game met Benedict Cumberbatch in de hoofdrol).
Robert Deutsch' strip over Turing handelt meer over zijn persoonlijkheid dan over zijn werk.
Turing was homosexueel, iets dat in die tijd in The British Empire nog strafbaar was.
Deutsch' focus ligt voornamelijk op Turing's geaardheid. In combinatie met zijn naïeviteit bracht die hem namelijk behoorlijk in de problemen. Het toont een kant van Turing die ik niet kende.
Deutsch' aanpak leunt grafisch meer tegen de kunst aan dan tegen de klassieke strip. Deze strip zal daardoor niet spek voor ieders bekkie zijn. Zelf ben ik ook niet 100% overtuigd van het eindproduct.

Van een heel andere orde is Kinderland van Mawil. Mawil is een Oost-Duitser die in Oost-Berlijn opgroeide in de jaren tachtig. Het boek is een verslag van zijn middelbare schooltijd. Hoewel Mawil ietsje jonger is dan uw recensent laat dit verhaal menig vergeten hoofdstuk uit mijn eigen geschiedenis naar boven drijven in mijn herinnering. Zo herinnerde ik mij dankzij Mawil onder andere het afweken van postzegels in de wasbak; de manier waarop twee rivaliserende teams werden samengesteld in de gymzaal en de populariteit van het ping-pongen! Eigenlijk gaat Een jeugd in de schaduw van de muur voornamelijk dáár over.
De jonge Mirco Watzke wil graag tafeltennissen, maar in het Oost-Duitsland van die tijd waren zelfs ogenschijnlijk simpele dingen als een pingpongbatje schaars. De brave Mirco gaat een op het eerste gezicht onwaarschijnlijke vriendschap aan met veel rebelsere Torsten.
Ze vinden elkaar in het tafeltennissen.

Eigenlijk had ik een meer politiek verhaal verwacht naar aanleiding van de ondertitel, maar Mawil's verhaal is veel meer het verslag van een allerzins normale jeugd, dan van het politieke klimaat in Berlijn. De volwassenen spelen een ondergeschikte rol in de strip, maar de lezer krijgt wel mee dat bij hen de politiek er dieper inhakt. Zo wordt er in toenemende mate gesproken over kennissen die naar het Westen uitgeweken zijn. Het is Torsten's grootste angst dat Mirco hem in de steek zal laten en Oost-Berlijn zal verlaten. Mirco bezweert hem dat hij dat nooit zal doen.
En dan raakt Mawil een punt dat ik me ook herinner uit mijn jeugd: Je kunt als tiener wel van alles willen maar uiteindelijk zijn het je ouders die bepalen wat er gebeurt...
Na een vrij lange aanloop raakt het boek op de laatste paar pagina's in een stroomversnelling!
Mawil laat alles bij elkaar komen op 10 november 1989, als de Muur voor het eerst op een kiertje gaat.
Mawils' prettig gestoorde kriebelige tekenstijl houdt het luchtig.
Kinderland kent een zeer fraai en goed geconstrueerd einde, ik vind het de beste van deze twee Duitse stripproducties.

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!