Recensie Te mooi om waar te zijn deel 1 & 2 HC
door Anlor & Aurelien Ducoudray

Iets wat te mooi lijkt om waar te zijn ís ook meestal te mooi om waar te zijn.
Een gouden regel om te hanteren waar het bijvoorbeeld internetaankopen betreft.
Of aanbiedingen die u in uw emailbox aantreft van mensen die uit miljoenen aardbewoners juist ú hebben uitgekozen om een groot geldbedrag aan na te laten...
Iets dergelijks overkomt Amadee die, juist op het moment dat hij – hoe onlogisch dat ook klinkt bij een dakloze – zijn onderkomen dreigt kwijt te raken, een compleet huis aangeboden krijgt.
Te mooi om waar te zijn. Er schuilt dan ook een addertje onder het gras.
Mét het huis komt ook de zorg voor een kosmonaut met het syndroom van Down. Nicolaas is de zoon van Amadee's overleden tante en niet de gemakkelijkste om op te passen. Hij loopt voortdurend weg, zijn droom kosmonaut te worden achterna. Maar Nicolaas is niet de reden waarom hetgeen Amadee overkomt te mooi is om waar te zijn. Met Nicolaas kan Amadee het bijzonder goed vinden, het probleem ligt ingewikkelder. Met de erfenis worden ook Amadee's familiebanden én zijn verleden blootgelegd.
Hoe kan het dat niemand van Amadee's vrienden ooit ook maar iets heeft gehoord over die tante? En dat de grootste agentenhater van het daklozenleger vroeger zélf politieagent geweest blijkt te zijn?


Aurelien Ducoudray vertelt een liefdevol verhaal over drie zwervers en een gehandicapte jongen, dat in de staart veel onvermoede geheimpjes bloot legt. Het tekenwerk van Anlor (Onschuldige schuldigen) is niet helemaal mijn kopje thee.
Hij vergroot de emoties van zijn personages net iets teveel uit naar mijn smaak, maar dat staat de vertelling eigenlijk nergens in de weg.
Het verhaal van Aurelien Ducoudray (De honden van Pripyat, De nieuwe avonturen van Bob Morane) heeft aantrekkelijke kanten en is goed verteld, maar – net als in haar vorige samenwerking met tekenaar Anlor Moeder Rusland – wat topzwaar aan drama en hier en daar geforceerd grappig. Zowel qua tekenwerk als van verhaal is Te mooi om waar te zijn aan de drukke kant.
Iets minder plot en iets meer aandacht voor de relatie die zich ontwikkelt tussen Amadee en Nicolaas had naar mijn idee een beter album opgeleverd.
Te mooi om waar te zijn is een sympathieke strip, maar verdiende eerder een uitgave in softcover dan in harde kaft.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!