Recensie Giacomo C. Terug naar Venetie 1
door Griffo & Jean Dufaux

Giacomo C. is terug. Tekenaar Griffo had er weer zin an. Net als aan S.O.S. Geluk, waarvan hij ook een nieuw deel tekende. Daarmee keert hij terug naar de twee strips waarmee hij debuteerde. Het was erop of eronder. Als het niet gelukt was waren we Griffo kwijt geraakt aan de antiekwereld.
Gelukkig waren beide strips een succes en Griffo verrijkte de stripwereld in de tussenliggende jaren met meer dan zestig albums. Ja, hij werkt hard en tekent veel, deze Griffo. Dat is eerlijk gezegd ook wel een beetje te zien: zijn tekeningen zien er gehaaster uit dan vroeger en hij neemt het met de anatomie niet al te nauw. Maar eigenlijk geeft het niet.
De strip oogt vlot en het pretentieloze in de tekeningen sluit aan bij het plot.


Jean Dufaux vertelt een onderhoudend verhaal, maar van je stoel springen van verbazing of bewondering zit er niet in.
Wel wordt – net als bij bijvoorbeeld een Largo Winch – dat opgewonde gekir van de dames rond Giacomo een beetje vervelend. Eén van hen biedt hem zelfs haar maagdelijke zeventien-jarige dochter aan, want 'zo zal ze begrijpen dat liefde 'n mooi avontuur is'. Liefde, ammehoela... Lust zal ze bedoelen.
Aan het eind blijkt Terug naar Venetië toch een plottwist te herbergen die dit album de moeite van het lezen waard maakt.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!