Recensie Moebius collectie HC
2. Wat is het heelal toch klein &
3. De ogen van de kat
door Moebius & Alejandro Jodorowsky

Uitgeverij Sherpa lijkt van zins Moebius' vroege werk compleet te gaan uitgeven.
Eerder verscheen bij hen al een integrale herdruk van Majoor Fataal - De hermetische garage, nu liggen De ogen van de kat & Wat is het heelal toch klein in de winkel. Straks volgen in ieder geval nog De man van Ciguri & Arzach.
Fraai uitgegeven, oversized hardcovers.
Wat is het heelal toch klein bevat zes kortere verhalen die Moebius tekende voor o.a. Métal Hurlant. Veelal cynische science-fiction verhalen waarin Moebius zich los probeerde te maken van zijn alter ego Giraud, die toen al jááren aan Blueberry vastgekluisterd zat.
Dat losweken had succes! Welke ander striptekenaar slaagde er in onder twéé aliassen door te breken, daarbij ook nog eens twee verschillende groepen liefhebbers bedienend? Want niet elke Giraud-fan bleek automatisch een liefhebber van het Moebius-werk en vice versa.


Toegegeven, niet alle verhalen in Wat is het heelal toch klein zijn even sterk – Moeb is trouwens de eerst om dat ruiterlijk toe te geven – maar The long tomorrow is toch echt fier overeind gebleven en mag gezien worden als inspiratiebron voor zowel de Incal-serie waar Moebius beroemd mee zou worden en de film The fifth element van Luc Besson.
De vrijheid die Moebius zich veroorlooft qua tekenwerk pakt zeer geslaagd uit. De tekeningen komen na al die jaren nog steeds bijzonder fris op de lezer over.
Zijn grafische fantasie zette zelfs mijn eigen verbeelding in gang.
Na het zien van het eerste plaatje van The long tomorrow (zie afbeelding) met de stad die in de rotsen naar beneden is uitgehouwen – als een negatief van een uit steen in de lucht opgetrokken stad zoals wij die kennen – betrapte ik mezelf op een dagdroom van enkele seconden waarbij ik me voorstelde hoe zoiets er uit zou zien en hoe je zoiets tot stand zou kunnen brengen.
Een teken van Moebius' aanstekelijke verbeeldings'kracht'...

De ogen van de kat was de eerste samenwerking tussen Moebius en Incal-schijver Alejandro Jodorowsky.
Ze kenden elkaar van een – mislukt – filmproject Dune, waaruit beiden zich terugtrokken. Jodorowsky raakte onder de indruk van Arzach, waar Moebius destijds aan werkte – en stelde een samenwerking voor toen uitgever Les Humanoïdes Associés gratis mini-albumpjes voor abonnees ging publiceren. Jodo had een idee voor een kort verhaal, dat zelfs voor een mini-album nog te kort was.
De oplossing werd gevonden door van elk plaatje een pagina-grote plaat te maken en De ogen van de kat was geboren. Moeb's tekenwerk is fantastisch. Omdat het verhaal eigenlijk nóg te kort was plaatsten Moeb en Jodo na elke pagina een uniforme plaat waarin we een uit het raam kijkend jongetje op de rug zien. Het punt waarop het eigenlijke verhaal ineens in die platen binnenkomt vliegen en beide 'verhalen' met elkaar verbindt blijft enorm sterk.
De ogen van de kat was nooit als volwaardig album bedoeld, en zeker niet als het luxe album dat Sherpa er van gemaakt heeft, maar hier komt het voor het eerst volledig tot zijn recht.
Die beide laatste beweringen gelden wellicht voor al het vroege Moebius werk, dat hij vooral voor zichzelf maakte, uit artistieke en niet uit commerciële overwegingen...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!