Recensie Ulysses 1781 01 HC
door Eric Herenguel & Xavier Dorison

Eric Herenguel zou u kunnen kennen van de fantasy-strip Krän. Daarin fungeert een uit zijn krachten gegroeide wildeman als hoofdpersoon. Pas helemaal aan het eind van dit eerste deel van Ulysses 1781 had ik door waar ik de tekenaar van kende. Daar wordt namelijk een uit zijn krachten gegroeide wildeman ten tonele gevoerd die de kloof waar Ulysses en zijn mannen doorheen willen trekken bijzonder onveilig maakt.
Toch is Ulysses 1781 een heel ander soort verhaal dan Krän. Het verhaal speelt tegen het einde van de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog. Kapitein Ulysses is een rauwdouwer die er niet voor terugdeinst een paar klappen in ontvangst te nemen en die niet terugschrikt voor een beetje vals spelen. Als zijn zoon opduikt met verontrustend nieuws over het thuisfront vertrekt Ulysses per schip terug naar huis. Dwars door het Amerikaanse binnenland.
Per schip? Huh?
Yep, hij heeft zijn schip op een verrijdbaar onderstel gezet!
Maar de weg naar huis verloopt niet zonder hobbels. Na een aanval van de Irokezen belanden Ulysses en de zijnen in een vallei, waar het overduidelijk niet pluis is...


Het album ademt de sfeer van Long John Silver (van dezelfde schrijver Xavier Dorison), al heeft Herenguel's tekenwerk niet dezelfde groteske dreiging als dat van Mathieu Lauffray.
Je behoeft niet diep te graven om te achterhalen door welk verhaal Dorison zich door heeft laten inspireren: Ulysses is Homerus' Odysseus. Die trok ook na afloop van een oorlog (de Trojaanse) naar huis en ook hij werd onderweg enigzins opgehouden.
Dit eerste deel De cycloop biedt nog niet voldoende houvast voor een definitief oordeel. Helemaal óm ben ik nog niet, maar Dorison kennende en de Odysseus-connectie in het achterhoofd houdend zou het wat kunnen worden met Ulysses...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!