Recensie Zwartlijn 4 HC Motorcity
door Philippe Berthet & Sylvain Runberg

Philippe Berthet gaat lekker! Motorcity is alweer het vierde album in Berthet's eigen reeks Zwartlijn, al zal dat niet iedereen opgevallen zijn. De verkoopjongens bij stripuitgeverijen weten dat series vrijwel altijd beter verkopen dan oneshots en dat het daarom verstandig is een oneshot-auteur als Berthet een eigen reeks te geven, waarin niet de hoofdrolspeler maar de tekenaar zélf de verbindende factor is.
De vormgevingsjongens zouden moeten weten dat je zo'n serienaam dan gewoon óp de cover moet zetten en niet alleen verdwaald ergens op het achterblad.
Tssss.
Maar goed: Berthet's tekeningen zijn weer dik in orde en ook het verhaal van Sylvain Runberg (Millennium, Hammerfall, Heroveringen) is prima. Ongetwijfeld geïnspireerd op het succes van Scandinavische crimi's (en zijn eigen bewerking van het Zweedse Millennium) situeert Runberg zijn verhaal rond een jonge politieagente in Zweden.


Lisa Forsberg keert na het behalen van haar diploma terug naar haar geboortestad en treed toe tot het politiekorps. Haar chef geeft haar een zaak die haar op het lijf geschreven is: Anton Wiger, een 'raggare', wordt vermist. Raggare is de Zweedse versie van het Amerikaanse White trash. Ze houden van Amerikaanse auto's, rock 'n' roll, tatoeages etc.
Lisa was ooit één van hen en blijkt nagenoeg alle personen die ze natrekken in verband met de verdwijning van Anton Wiger persoonlijk te kennen.
Leuke invalshoek en heel modern, zo'n agent die niet alleen werkt aan een zaak, maar ook nog wat met zichzelf te verhapstukken heeft uit het verleden.
Verdient een groter publiek, deze fijne stripserie van Berthet!
Maar de uitgeverij lijkt alles in het werk te stellen dat te voorkomen.
Naast beroerde covers en een het ontbreken van een herkenbare serienaam is men met deel vier ineens overgestapt van softcover naar hardcover.
Het gaat je verstand te boven...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!