Recensie De Horla HC
door Guillaume Sorel naar Guy de Maupassant

Voor het lezen van De Horla – een nieuw stripalbum van Guillaume Sorel, waarin hij een kort horrorverhaal van Guy de Maupassant bewerkt – moet je eigenlijk meer rust in je gat hebben dan er in het mijne zit. Strips lezen doe je voor je plezier (dat geldt in principe ook voor mij) maar om mijn recensiequota te halen moet er wel een beetje tempo gedraaid worden.
Wie De Horla even vluchtig doorleest mist veel. Het verhaal heeft namelijk niet zo gek veel om het lijf: De hoofdrolspeler is een welgestelde heer die zijn dagen in ijdelheid slijt en 's nachts geplaagd wordt door nachtmerries. Een buitenaardse entiteit neemt steeds meer bezit van hem en dat gaat gepaard met hevige angstaanvallen.


Sorel's tekenstijl leent zich perfect voor dit soort verhalen. Zijn tekenwerk doet denken aan dat van horror-grootmeester Berni Wrightson, maar is iets minder gepolijst, wat alleen maar bijdraagt aan het unheimische sfeertje. Sorel voert het drama op en gaat gedurende het album steeds meer gebruik maken van grootse theatrale gebaren en wapperende kledij. Zijn kleurgebruik is prachtig: zo zien we flets daglicht naast putdiep rood en blauw in de nachtscènes.
Wat hij in feite toont is het proces van het waanzinnig worden van de hoofdpersoon.
Subtiel is het woord en daar moet je niet als een razende doorheen fietsen.
Wie wacht met lezen tot er echt even tijd voor is kan met De Horla – net als met Sorel's vorige album Typhaon – lekker op niveau griezelen...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!