Recensie De rode schoenen
door Damien Cuvillier & Gerard Cousseau

De rode schoenen, dat doet me meteen denken aan een nummer van Drs. P: De commensaal. De kostganger in dit nummer is netjes en betaalt altijd keurig op tijd de huur, maar sinds hij inwoont ligt er met enige regelmaat ‘een juffrouw in het trapportaal die op onnatuurlijke wijze om het leven is gekomen’ en ‘alle mensen komen thuis met rode schoenen’.
Niet zozeer het feit dat al die juffrouwen op beestachtige wijze zijn afgeslacht schokt de familie bij wie de commensaal inwoont, maar de kosten van zeep en terpentijn lopen nogal op en, zeg nou zelf, het is geen gezicht: ‘Zo'n juffrouw hoort in het kanaal en niet bij ons in ’t trapportaal’.
Het nummer vertelt het ons niet, maar ik vrees dat de commensaal het veld heeft moeten ruimen.
Heinz Polzer-kolder, natuurlijk: Er is maar één omstandigheid waarin je ogenschijnlijk ongestraft weg kan komen met lukraak moorden: Een oorlog.
En daarover gaat De rode schoenen.
De Fransman Daiguer sluit zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aan bij de troepen van de Duitse bezetter die Saint-Nicolas-du-Pélem binnentrekken. Hij is rücksichtslos en maakt van de gelegenheid gebruik zich eens lekker uit te leven. Hij vergrijpt zich aan drank, doodsbange dorpsbewoonsters en deinst er niet voor terug iemand die hem in de weg loopt overhoop te knallen.
Het gaat zelfs de Duitsers te ver…
Toch zijn de rode schoenen uit de titel niet van hem. Ze zijn van de erudiete Witte Gardist Georges, die in het kasteel van Sint-Nicolaas verbleef tot de Duitsers het vorderden. Hij is nu commensaal bij Jules’ familie en de twee kunnen het heel goed vinden samen.

 De rode schoenen is fraai geschilderd door Damien Cuvillier. Qua stijl ligt zijn werk ergens tussen dat van Warnauts (Nieuwe tijden), Marini (Adelaars van Rome) en Gibrat (Het uitstel) in. Hij besteed veel aandacht aan het natuurschoon in de omgeving van het dorp, waar Georges en Jules op strooptocht gaan om de herbergier van vlees te voorzien.
Als ze tijdens één van hun tochten een gedode Duister tegenkomen hebben ze pech. Er komt op dat moment ook nèt een Duitse patrouille aan en de bezetters openen de jacht op de twee…
Het verhaal wordt vakkundig en boeiend verteld door Gerard Cousseau. Het wordt afgerond in twee albums, die – in het geval van de harde kaft – in één band samengebracht zijn. Uitstekende oorlogsstrip, waarin nauwelijks plaats is voor gevechtshandelingen, maar des te meer voor de gewone mens.
U doet er goed aan zélf te gaan lezen hoe dat met die rode schoenen zit…

(HH)

Interesse? Koop het album hier!