Recensie De zonen van El Topo 1. Kain HC
door Jose Ladronn & Alejandro Jodorowsky

'Onze' Jodorowsky is eigenlijk helemaal niet 'van ons'. Hoewel de man uiterst veelzijdig is en zich sowieso niet in één hoekje laat drukken, is hij van origine helemaal geen stripscenarist, maar  filmmaker.
Als stripmaker brak hij door, als filmmaker ook, maar voor een zeer selecte groep. Als we Jodo's voorwoord mogen geloven stond zijn film El Topo aan de wieg van het verschijnsel 'middernachtfilm'. Simpelweg omdat bioscopen weigerden de film tijdens normale openingstijden te vertonen. Het beoogde vervolg op deze cultklassieker (De zonen van El Topo) spookte jarenlang door het hoofd van Jododrowsky, maar hij kreeg de zaak maar niet gefinancierd. Tot hij dan maar besloot er een strip van te maken.
Een groot verlies voor de filmwereld, lijkt mij na het lezen van het eerste deel Kaïn, maar een groot geluk voor de stripliefhebber.
Prachtig filmisch in beeld gebracht door José Landrönn (die eerder Jodorowsky's Final Incal illustreerde) borduurt Jodorowsky in de strip voort op de film, zonder dat het een must is die gezien te hebben (tenminste niet om het verhaal te kunnen volgen. El Topo is wel degelijk een film die je gezien moet hebben).

El Topo, de bandiet, werd een heilige. Dat ontneemt zijn verwaarloosde zoon Kaïn de kans zich op hem te wreken: Een heilige doden kan hij niet over zijn hart verkrijgen. De enige manier om genoegdoening te halen bij El Topo is door diens twééde zoon te doden, Kaïn's halfbroer Abel...
De strip zit vol religieuze verwijzingen en symbolen, zoals altijd interpreteert Jodorowsky die op geheel eigen wijze, zoals bijvoorbeeld bij het teken van Kaïn. God strafte Kaïn voor het doodslaan van zijn broer met een teken waardoor hij onzichtbaar werd voor alle mensen.
El Topo brandmerkt zijn zoon bij voorbaat. Maar onzichtbaar zijn voor je medemensen heeft ook zo zijn voordelen... Kaïn kan dankzij z'n teken ongestraft doden en verkrachten. Jodorowsky zoekt daarmee - zoals hij dat vaak doet - de grenzen van het aanvaardbare op. Kaïn's misdaden vinden hun oorsprong in de lafheid van de mensen, die het explicite verbod dat Kaïn's brandmerk in zich draagt niet durven te trotseren.
Hoewel absoluut mystiek van aard is De zonen El Topo toch ook, en vooral, een western.
Maar wie hoopt op een koeiejongens-strip à la Blueberry, Durango of zelfs Bouncer komt bedrogen uit.
Dit eerste deel is nog maar een aanzet tot het verhaal, waarin Jodorowsky de stukken opstelt en de openingszet doet, maar de wereld die Jodorowsky schept en zijn meeslepende manier van vertellen maken dit album tot een genot om te lezen.
Kon wel eens een cultklassieker worden, dit...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!