Recensie XIII
20. Mayflower day
21. Het lokaas
22. Terug naar Greenfalls
23. De boodschap van de martelaar
24. De erfenis van Jason Maclane
door Iouri Jigounov & Yves Sente

Geen gemakkelijke klus; Jean van Hamme opvolgen als scenarist van XIII.
Yves Sente begon er niettemin onvervaard aan, net als hij aan die andere Van Hamme-strip Thorgal en kaskraker Blake & Mortimer. Aanvankelijk werd Sente bejubeld, maar vandaag de dag wordt hij verguisd. Van Thorgal hebben ze hem afgehaald en met De erfenis van Maclane beëindigt hij zijn eerste XIII-cyclus. Zal hij ook daar gewipt worden?
Terecht zou dat niet zijn, want hoewel niet zo goed als de eerste acht delen van de serie is zijn Mayflower-cyclus toch zeker de moeite waard. Van Hamme zelf slaagde er ook niet in de latere delen zo pakkend te krijgen als die eerste acht. Dat krijg je met een held die bedacht is voor een beperkt aantal albums. XIII dacht na die acht lekker met pensioen te kunnen gaan, maar moet – net als veel van ons – gewoon doorwerken.


Nadat het verhaal rond de samenzwering van de XX door van Hamme geheel afgerond was moest Sente opzoek naar nieuwe ontwikkelingen rond de persoon van XIII. Hij vond die in zijn geheugenverlies. XIII was niet alleen alles rond zijn rol in het complot vergeten na zijn ongeluk, maar ook al zijn persoonlijke herinneringen kwijt. Dankzij een nieuwe techniek weet hij flarden van zijn geheugen terug te krijgen en komt daarmee op het spoor van enkele jeugdvrienden en van zijn afkomst. Hij blijkt één van de erfgenamen van de eerste blanke bewoners van Amerika. Zoals altijd bij XIII is hij niet de enige die in zijn verleden geïnteresseerd is en dat zorgt voor het actie-gehalte in Sente's intelligente voortzetting van de reeks.

Sente trapt niet in de voor de hand liggende valkuil om van XIII een bordkartonnen James Bond te maken. Jason Maclane is serieus bezig zijn verleden te ontrafelen... en te overleven. Hoewel er in elk deel een nieuw vrouwelijk karakter geïntroduceerd wordt, stuk voor stuk beeldschone dames, houdt XIII het hoofd koel. Gefocust op zijn doel en niet op pleziertjes. Knap stukje zelfbeheersing, ook van de scenarist. Largo Winch had er wel raad mee geweten, maar die staat er dan ook om bekend zelfs verstokte lesbiennes de koffer in te slepen.
Emotionele volwassenheid blijkt ook uit de rol van Jones die, om XIII uit de tent lokken, gekidnapt wordt in Banitsjistan. Ze overleeft, maar de geslagen wonden zijn diep. Kun je 't haar kwalijk nemen dat ze het wel even heeft gehad met XIII. Een mindere scenarist had er een happy end aan gebreid, maar niet Sente.
Een extraatje voor Nederlandse lezers: deel 23 speelt zich grotendeels in Leiden, Nederland af (zie afbeelding hierboven).

Ik zou bijna het tekenwerk van Iouri Jigounov vergeten, maar daarover kan ik kort zijn: Dik in orde, levendiger dan dat van Vance op late leeftijd.
Dit alles samen maakt van XIII een topstrip die terecht nog altijd hoog eindigt in de verkooplijstjes.
Deel 20 t/m 24 zijn net zo goed als deel 9 t/m 19...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!