Recensie De toorn van Fantomas HC
1. Onthoofd
2. Al het goud van Parijs
3. Met het hoofd op het hakblok
door Julie Rocheleau & Olivier Bocquet
naar Pierre Souvestre & Marcel Allain

Journalist Jerome Fandor en inspecteur Juve ontmoetten elkaar jaren geleden door toedoen van Fantomas, een glibberige schurk die hen telkens weer door de vingers glipt. Hij doet zijn naam eer aan, want hij is zo ongrijpbaar als een fantoom. Het lijkt alsof hij niet echt bestaat, maar voor iemand die niet bestaat weet hij onnoemelijk veel leed en pijn te veroorzaken.
Hoe bestrijd je Fantoompijn?
Zelfs als Fantomas gevangen genomen wordt en voor het gerecht moet verschijnen, blijkt hij lastig te veroordelen. De man met de honderd gezichten is nou eenmaal niet gemakkelijk te identificeren.
'Gelukkig' bewijst hij overduidelijk zijn schuld door de kokkin van Lord Beltham met het moordwapen (een braadspit) ín de rechtszaal te vermoorden voor de ogen van het verbijsterde publiek en een geshockeerde rechter.
Kun je iemand überhaupt vermoorden met een braadspit? vroeg Fantomas – die zijn eigen verdediging voerde – zich hardop af om na zijn daad nuchter te concluderen: 'Wel, het gaat niet zonder moeite... maar het lukt!'
Einde oefening voor Fantomas, zou je denken en zijn kop rolt dan ook van het hakblok. Niet lang daarna is hij echter gewoon weer terug en bezig Parijs van al haar goud te ontdoen, hetgeen hij nota bene brutaal en pesterig aangekondigde aan pers en politie.
Juve en Fandor zitten hem op de hielen, maar Fantomas is ze steeds op ingenieuze wijze stap voor.
Tot het de geliefde van Fantomas allemaal teveel wordt... Als ze doorkrijgt welke delicatesse haar minnaar haar voorgeschoteld heeft besluit ze dat het genoeg is geweest. Ze neemt contact op met Juve en levert Fantomas aan hem uit. Met bloedend hart...

 
Verwacht in het drie delen tellende De toorn van Fantomas geen kant en klare oplossingen of de onthulling van de identiteit van Fantomas – al scheelt het maar een haartje. Op scenario van Olivier Bocquet levert tekenaar Julie Rocheleau hier een bijzonder sfeervol drieluik af waarover je je visueel blijft verbazen. Actie genoeg en vette knipogen zijn er ook te vinden, zoals de klopjacht in het wassen beelden museum – kan de man met de 100 gezichten zich een betere arena voorstellen?
Je moet het gezien hebben om het te geloven, net zoals met de onwaarschijnlijke daden van Fantomas zelf.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!