Recensie De nieuwe avonturen van Bob Morane 1 Rijke grond door Dimitri Armand, Aurelien Ducoudray & Luc Brunschwig naar Henri Vernes

Recensie De nieuwe avonturen van Bob Morane 1 Rijke grond door Dimitri Armand, Aurelien Ducoudray & Luc Brunschwig naar Henri Vernes

 

Recensie De nieuwe avonturen van Bob Morane 1 Rijke grond
door Dimitri Armand, Aurelien Ducoudray & Luc Brunschwig
naar Henri Vernes

 

Het lijkt er op dat de tijd rijp is voor de terugkeer van de klassieke striphelden. Niet alleen verschijnen er massa's bundels van klassieke stripverhalen, menig stripheld meldt zich in de 21e eeuw ook volledig ge-update terug aan het stripfront. Robbedoes spant steeds weer andere tekenaars en scenaristen voor z'n karretje voor de serie oneshots; Michel Vaillant beleeft op middelbare leeftijd opnieuw geloofwaardige avonturen; Rik Ringers herstartte onlangs met veel verve en nu is het de beurt aan Bob Morane.
Het is één van de oudste realistische avonturenstrips die de stripwereld rijk is.
Het eerste Nederlandse album verscheen al in 1963 en er zouden er nog 75 volgen, allemaal geschreven door schepper Henri Vernes, die samenwerkte met een rijtje striptekenaars waarvan William Vance en Coria de bekendsten zijn.
Vijftig jaar oud; het laat zijn sporen na. De laatste jaren was Bob Morane een stoffige stripheld geworden, een reliek uit lang vervlogen tijden, die – net als Biggles in The thin blue line – het mikpunt van spot werd toen Yann en Conrad in hun strip Bob Marone hinten op een meer dan kameraadschappelijke liefde tussen Bob en Bill Ballantine.
Bob was zelf al net zo'n dinosaurus geworden als zijn tegenspelers in De tempel der dinosaurussen...

 

Tijd voor Bob Morane 2.0, een update. Nieuwe tekenaar Dimitri Armand, nieuwe schrijvers Luc Brunschwig (De geest van Warren, De macht der onschuldigen, Urban) en Aurelien Ducoudray, maar bovenal een nieuw tijdperk. De nieuwe avonturen van Bob Morane spelen anno nu, of zelfs in de nabije toekomst, want Afrikaanse schoolkinderen bijscholen met een soort bril die de informatie rechtstreeks 'injecteert' in het brein lijkt mij vooralsnog toekomstmuziek.
Brunschwig en consorten gaan goed van start met een incident dat de jonge Bob Morane – dan nog luitenant in het Franse leger – in 2012 in Nigeria veroorzaakt. Hij redt het leven van Nigeria's toekomstige president. Die is hem dankbaar, maar het Franse leger denkt daar wat genuanceerder over en daagt Bobbie wegens het negeren van bevelen voor de krijgsraad. De arm van de politiek reikt echter ver en de Nigeriaanse president weet hem vrij gesproken te krijgen, al kost het Bob wel zijn loopbaan in het leger.
Niet getreurd, Mister President heeft ook wel een baantje voor onze jonge avonturier.
Wacht 's even…  een jónge avonturier? Bob Morane? In 2012... jóng?
Jawel. Bob is echt helemaal reborn!


Zozeer zelfs dat de liefhebbers van de oude serie zich na het lezen van dit deel vertwijfeld op het achterhoofd zullen krabben.
Waar is de oude vertrouwde Bob gebleven? Zelfs die goedlachse Bill Ballantine is veranderd in een soort Beauty & the Beast-achtige vleesberg met het haar van een Grunge-muzikant.
OK, iets voor nieuwe lezers dan, deze nieuwe avonturen?
Misschien, maar naar mijn idee willen de auteurs er iets teveel actualiteit in leggen door naast het terrorisme ook de Derde Wereld problematiek in hun verhaal binnen te slepen. Dat we good old Bob niet meer herkennen blijkt dan niet eens het ergste, dat we geen idee hebben waar dit allemaal naartoe moet gaan wél.
Het tekenwerk van nieuwkomer Dimitri Armand is niet opzienbarend, maar wel OK en vindt aansluiting bij andere avonturenstrips van dit moment.
Misschien dat de schrijvers in volgende delen meer duidelijkheid gaan scheppen over de richting van de reeks, maar voorlopig is Bob's herstart niet zo geslaagd te noemen als die van bijvoorbeeld Michel en Rik...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!