Recensie Mooie zomers 1 Zuidwaarts!
door Jordi Lafebre & Zidrou

Gaat er een maand voorbij zonder dat er een nieuw album van onze favoriete scenarist Zidrou verschijnt? Zeker, want twaalf albums per jaar haalt de man niet. Maar veel scheelt het niet...
De score staat dit jaar alweer op acht albums, de jeugdstrips Dokus de leerling en Wauw! meegeteld.
Maar – we weten het allemaal – kwantiteit is niet het belangrijkste, kwáliteit, daar draait het om.
Maar al te vaak zien we dat auteurs die hun output verhogen daarmee helaas hun zeggingskracht verwateren. Niet Zidrou. Hij blíjft maar kwaliteit afleveren. Ook met Mooie zomers, dat volgens het nummertje op de voorkant een begin van een serie zou moeten worden, maar ook als oneshot meer dan geslaagd genoemd mag worden.
Een recensent moet vaak aan het eind van een eerste album van een nieuwe reeks concluderen:
'Veelbelovend, maar of het écht goed is zal moeten blijken als het verhaal in de volgende delen verder uitgewerkt wordt'.
Niet nodig bij deze Zidrou.


Mooie zomers – waarvoor hij opnieuw samenwerkte met Jordi Lafebre (Lydie, La Mondaine) – heeft naast een goed verhaal voornamelijk héél veel sfeer te bieden. Meteen vanaf de eerste pagina's voert de scenarist je aan de hand mee terug naar je kinderjaren. Spot on, die gespannen sfeer in huis vlak voor vertrek. Of de reis nou naar de Ardeche ging of naar Ameland, op vakantie gaan bracht een speciaal gevoel met zich mee.
Misschien komt het door de aanwezigheid van zoon Louis die – net als ik vroeger – de hele dag met zijn neus in de stripboeken zit dat Zidrou het gevoel van ónze vakanties naar Ameland zo treffend weet te raken. Als pa Fauldérault zich op pagina 8 in z'n korte broek hijst is het net of tekenaar Jordi Lafebre míjn vader anno 1975 op papier heeft gezet, net voor die in een volgestouwde Citroën Ami met de ramen open en Love is all op de autoradio koers zette richting De Wadden.

Mooie zomers speelt zich ietsje eerder af, in 1973. Mooie zomers had je toen inderdaad nog.
Maar het is niet enkel nostalgie en zonnigheid waar Zidrou de lezer op vergast...
Mado heeft besloten dat het niet langer gaat tussen haar en Pierre. Hij is een beste vent, maar ze kan haar dromen niet loslaten.
Net als hij dat niet kan. Hij blíjft maar ploeteren om zijn stripverhalen aan de man te brengen. De ene flop na de andere... Ze hadden het allemaal zo anders bedacht toen ze hun toekomst verwachtingsvol uitstippelden... Er moet toch méér zijn, peinst Mado. Ze is er eigenlijk wel uit: Dit wordt de laatste vakantie samen, maar hoe gaat ze dat haar man en kinderen vertellen?
Zidrou maakt strips voor alle leeftijden, maar dan wel verdeeld over verschillende albums. Het gros van zijn werk voor volwassenen kun je maar beter niet aan kinderen voorschotelen en met zijn jeugdstrips doe je doorgaans volwassenen geen enorm plezier.
Mooie zomers is echter een album dat – mede dankzij de vrolijke en vriendelijke tekeningen van Lafebre – zowel jong als oud aan kan spreken.
Veelbelovend eerste deel. Zonder meer de moeite waard. Maar ik vraag me wel af hoe Zidrou een vervólg op zoiets gaat maken.
Blijf ik verdorie tóch weer met een vraagteken richting het tweede deel zitten...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!