Recensie Zwanenzang 01 HC Morgen dood
door Babouche, Hezvet & Dorison
(Collectie Getekend)

Oorlog bestaat bij de gehoorzaamheid van de soldaten.
Wat als alle soldaten tegelijk tegen hun bevelhebbers zouden zeggen: 'Bekijk het maar; wij doen niet meer mee!'
Ondenkbaar, een soldaat wordt getraind op discipline. Subordinatie wordt zwaar gestraft, zeker in oorlogstijd. Verzet tegen meerderen is natuurlijk veel voorgekomen in de geschiedenis, maar doorgaans waren het enkelingen die zich verzetten. Een enkele keer komt het tot georganiseerd verzet en daarover handelt Zwanenzang.

Soldaat Larzac komt toevallig tijdens een mars zijn oude vriend Grimmeaux tegen. Al gauw komt een superieur het gezellige onderonsje verstoren. Grimmeaux drukt Larzac een stapeltje papieren in de handen. Het blijkt een explosief pakketje: De petitie van heuvel 108.
Alle makkers van Larzac hebben er van gehoord, maar niemand geloofde dat-ie écht bestond.
Nu ligt-ie voor hen op tafel...
De petitie is een aanklacht tegen de legerleiding.
De Franse soldaat Charles Rombelle doodde een Duitse koerier en vond op diens lichaam een Fráns aanvalsplan. De Duitsers zouden dus op de hoogte kunnen zijn van de op handen zijnde Franse aanval. De legerleiding weigerde echter de aanval af te blazen en twee hele Franse compagnieën werden in de pan gehakt op heuvel 108.
Een overlevende startte een handtekeningenactie om de legerleiding aan de kaak te stellen.
De petitie van heuvel 108.
Maar wat móeten Larzac en zijn makkers er mee?
Hun handtekening er onder zetten is al gewaagd, maar zelfs daarmee heeft de petitie haar doel nog niet bereikt: ze moet gezíen worden, en niet alleen door soldaten!
Nog voor ze een beslissing kunnen nemen krijgt de legerleiding er lucht van en daar wordt de situatie alleen maar explosiever van!

Goed doortimmerd en geloofwaardig verhaal van Herzet (Lincoln Branch, Alfa – Eerste wapenfeiten) & Dorison (Long John Silver, WEST).
Deel één Morgen dood overtuigt op alle fronten, het verhaal zal in het volgende deel afgesloten zal worden.
De tekeningen van nieuwkomer Cedric Babouche vragen wat openheid van de lezer; ze zijn wat anders dan we van de meeste oorlogsstrips gewend zijn. Het kleurgebruik doet ook wat vreemd aan met die overwegend groene- en roodbruine tinten maar eenmaal een paar pagina's op weg raak je er aan gewend en blijkt Babouche's wat grove stijl prima te passen bij het rauwe verhaal dat hij hier illustreert.

(HH)