Recensie Kogaratsu 13 Taro
door Michetz & Bosse

Kogaratsu was één van de eerste Samurai-strips. Tekenaar Marc Michetz en schrijver Bosse maakten hun opwachting al in de Dupuis Avonturenreeks in 1985. Slechts dertien albums verschenen er in de tussenliggende negenentwintig jaar – 0 t/m 12 – maar daar is nu het album Taro aan toegevoegd.
Kogaratsu is een sfeer-strip. Wat Buddy Longway was voor de Western, dat is Kogaratusu voor de Eastern. Een Buddy Longway, daar was je in een kwartier doorheen, maar toch voelde je je niet bekocht, omdat Derib zijn held zo sympathiek had gemaakt en een lekker sfeertje had gecreëerd.
Iets jaren zeventigs-ik-ben-lief-voor-iedereen-die-mij-niet-pest had het wel en dat is ook terug te vinden in Kogaratsu, hoewel die als samoerai zo nu en dan natuurlijk iets venijniger uit de hoek moet komen.
Schrijver Bosse (Serge Bosmans) legt de nadruk in deze reeks meer op het Oosterse bedachtzame en spirituele karakter dan op het avontuur, dat maakt de strip sympathiek.

In dit verhaal vraagt een oude bekende Kogaratsu het kind Taro te bevrijden uit de klauwen van Zenjiro, de oom van de jongen.
Kogaratsu kwijt zich plichtsgetrouw van zijn taak, net als zijn schrijver en tekenaar dat doen.
Zonder overdreven enthousiast te worden...
Veel voegt dit dertiende deel niet toe aan de reeks, maar de tekeningen van Michetz zijn dik in orde, al heeft hij wel eens beter getekend.
Geen absolute topper, maar een leuk tussendoortje.

(HH)