Recensie Bloedvijanden 1 Een magere oogst HC
door David Caryn & Francis Carin

De prins en de bedelknaap.
Bloedvijanden gaat over tweelingbroers, de één groeit op in luxe, de ander in armoede.
Niets nieuws onder de zon, zou je zeggen.
Wat schrijver Francis Carin (Victor Sackville, Lefranc, Ella Mahe) toevoegt aan dit oude gegeven is de setting: Bloedvijanden speelt zich af tijdens de industriële revolutie. Daarmee tilt Carin dit doorsnee-verhaal naar een iets hoger plan. Het blijft echter een opgewarmd Dickensiaans moraaldrama. Wat ook niet helpt is de wat onbeholpen manier waarop Carin de emoties van zijn hoofdpersonen overbrengt: 'Help!', 'Nee, nee!' en de vele toevalligheden waarmee het scenario aan elkaar geknoopt is.

Tekenaar David Caryn (Alzeor Mondraggo), de inkleurder van Carin's Victor Sackville, tekent in dezelfde stijl als zijn leermeester Carin, alleen onbeholpener.
Niet slecht, goed voor een half uurtje verstrooiing, maar voor een uitgever als Glenat toch wat onder de maat.
Kan het toeval zijn dat twee auteurs met zo op elkaar gelijkende namen als Carin en Caryn een strip maken over tweelingbroers?

(HH)