Recensie Liefde in oorlogstijd
1. Rode revolutie &
2. Blauw Bauhaus HC
door Olivier Mangin & Jack Manini

Liefde in oorlogstijd is na Oorlog & liefde de tweede stripreeks met de woorden 'liefde' en 'oorlog' in de titel.
Dat wekt niet alleen verwarring in de hand, maar schept bovendien verkeerde verwachtingen.
Strips zijn voornamelijk een mannendingetje en die zullen niet meteen getriggerd worden tot aankoop over te gaan bij het woord 'liefde'.
Jammer, want beide stripsreeksen hebben weinig uit te staan met doktersromannetjes. De uitgever had Oorlog & liefde beter de titel Oorlog & leven meegegeven;
de reeks handelt voornamelijk over hoe de oorlog het dagelijkse leven beïnvloedde.
Liefde in oorlogstijd gaat zoals gezegd evenmin hoofdzakelijk over liefde, maar over Kunst in oorlogstijd.
Dat bekt ook niet lekker, geef ik meteen toe.

Uitgangspunt voor deze driedelige reeks is de abstracte, meer filosofische kunstrichtingen die aan het begin van de twintigste eeuw hun opwachting maakten.
Dada, De Stijl, Russisch abstahisme, futurisme en vooral Bauhaus. Schilders die teruggingen naar primaire vormen en kleuren, iets dat terug te vinden is in de stripreeks. Deel één is rood (rode revolutie), deel twee blauw (blauw Bauhaus), deel drie wordt geel (geel Berlijn).

Nathalia (een russin) en Walter (een Amerikaan) ontmoeten elkaar aan de vooravond van de Russische revolutie. Nathalie ziet Walter voor het eerst over de korrel van haar geweer.
Ze ontmoeten elkaar drie jaar later weer in Moskou op een tentoonstelling van Malevitsj. Daar krijgen ze meteen woorden over één van de schilderijen, en geeft Natalia blijk van een stormachtige temperament. Dat temperament zal ook hun 'liefde' kleuren. Hoe het nou precies zit tussen die twee hangt een beetje van haar humeur en gemoedstoestand af. Haar onbegrensde liefde voor kunst is duidelijke dan haar gevoelens voor Walter.
In het tweede deel volgen Walter en Natalia lessen aan het Bauhaus. Daar wordt kunst haast verheven tot religie, met name door Walter's mentor Johannes Itten.

Liefde in oorlogstijd is een poging een toegankelijke strip te maken over door de grote massa onbegrepen kunstrichtingen. De link die schrijver Jack Manini (Hollywood, De wet van de Kanun, Necromancy) in deze reeks maakt naar de maatschappelijke gebeurtenissen van die politiek onstuimige periode is slim en overtuigend. Kunst is immers een weerspiegeling van de maatschappij – of zou dat moeten zijn.
De tekeningen van Olivier Mangin (De gesel gods, De laatste trojaan, Spiegelingen) zijn helder en prettig voor het oog.
Toch overtuigt Liefde in oorlogstijd me niet helemaal.
Het verhaal valt een beetje tussen de wal en het schip.
Het verhaal is zónder de historische context niet boeiend genoeg en de historische context is niet echt gebaat bij het verhaal.
Wie een boeiend verhaal wil, komt elders beter aan zijn trekken en wie echt iets over de kunstrichtingen in dit boek wil lezen doet er beter aan Herr Merz (Lars Fiske) of Munch (Steffen Kverneland) te lezen.
Dat zijn echter beide wel stripboeken voor fijnproevers en niet voor het grote publiek.
Liefde in oorlogstijd is ongetwijfeld ontstaan uit de liefde van de auteurs voor kunst in het algemeen en die van het Bauhaus in het bijzonder.
Dáárom is het 'liefde' in de titel dan eigenlijk toch gerechtvaardigd...

(HH)