Recensie Krasse knarren 1 - Doodgaan kan altijd nog HC
door Paul Cauuet & Wilfrid Lupano

Wilfrid Lupano (Alim de Leerlooier, Azimut, De Engelsman die niet van vuurwapens houdt) is in zijn nieuwste strip Krasse knarren voor zijn doen behoorlijk fel bezig: De hoogzwangere Sophie beschuldigt een groep senioren – die haar alleen maar geluk willen wensen met haar aanstaande baby – ervan de 'gruwelijkste generatie uit de geschiedenis' te zijn. De oudjes reageren geschokt, maar ze heeft een punt.

Naast de door hormonen geteisterde Sophie worden de hoofdrollen in deze tragikomedie gespeeld door drie krasse knarren: Sophie's opa Antoine, die net zijn vrouw Lucette begraven heeft, Mimile & Pierrot.
Pierrot Mayou mag dan tot de Krasse knarren behoren; hij heeft zijn verzet nooit opgegeven. Streed hij vroeger als linkse rakker al tegen de directeur van de fabriek waar het hele dorp werkzaam was (het kostte hem z'n baan), zelfs op hoge leeftijd schopt hij met zijn 'blinde anarchisten' nog menig politieke bijeenkomst in de war. En Mimile mag dan stram zijn en bijna niet meer zelfstandig uit zijn stoel kunnen komen: onder zijn getattoeëerde huid klopt een behulpzaam hart.
Gedrieën gaan ze Antoine achterna, die – nadat hij een afscheidsbrief van zijn vrouw Lucette onder ogen kreeg – in dolle woede is vertrokken naar Italië om zijn voormalige baas voor z'n raap te schieten met een roestig dubbelloops geweer.

Goed verhaal, vol vaart en humor, en bovendien fraai in beeld gebracht door Paul Cauuet.
Een heel complete strip van Lupano, zijn beste totnogtoe!

(HH)