Recensie Geen weg terug
door Olivier Grenson

De opa van Billy Summer is gesneuveld in de Koreaanse oorlog. Gedurende meer dan vijftig jaar was zijn stoffelijke overschot vermist, maar in 2005 wordt er een graf gevonden met daarin menselijke resten, Ted Summer's trouwring en zijn naamplaatje. Zijn weduwe – Billy's oma – wordt uitgenodigd in Seoul een herdenkingsceremonie bij te wonen waar Ted Summer postuum een onderscheiding toegekend zal worden.
Ze overlijdt echter voor het zover is en Billy – de enige nog levende nazaat, want Billy's vader, moeder en zusje zijn omgekomen bij een brand toen Billy nog in een superheldenpakje rondliep – besluit de honneurs waar te nemen. Hoewel hij niet goed weet wat hij daar in Seoul te zoeken heeft komt de reis hem wel goed uit, want zijn relatie met Emily zit in een dipje en wat afleiding zal Billy goed doen.
Afleiding krijgt hij meer dan genoeg, want zijn bezoek aan Zuid-Korea pakt heel anders uit dan Billy gedacht had.
Billy belandt toevallig in een televisie uitzending rondom de ceremonie. De uitzending spoort een kijker, ene Kim Ki-Soon, aan in contact te treden met Billy. Kim Ki-Soon ziet via Billy zijn kans schoon in contact te komen met zijn zuster, die in Noord-Korea verblijft.
Voor Billy zit er ook wat in, Kim heeft belangwekkende informatie over Billy's grootvader...

Grenson vertelt een verhaal dat overloopt van het drama. Zijn oma en hij zijn al zwaar getroffen door het lot dat hen hun gehele familie afnam; Billy torst ook nog eens een geheim met zich mee dat hem dreigt te verpletteren. Zijn trip naar Korea stelt hem niet alleen in staat het dramatische verhaal rond zijn grootvader een plekje geven, maar ook om zijn hart eindelijk te luchten.
Er valt nog veel meer te vertellen over het doortimmerde verhaal van Geen weg terug, de eerste strip waar Olivier Grenson zelf het scenario voor schrijft, maar dan zou ik de boel verklappen, dus moet u het met deze wat vage inleiding doen.
Het is – helemaal als je bedenkt dat dit Grenson's eersteling is – een zeer geslaagd album geworden.
Grenson vertelt vloeiend en boeiend en zijn tekeningen ogen vakkundig en helder, al is hij stilistisch geen hoogvlieger. Ze dienen om het verhaal te ondersteunen, net zoals we al zagen aan zijn tekenwerk voor reeksen als Carland Cross, Niklos Coda en zijn Vrije Vlucht tweeluik Voor het ongeluk geboren.
In Geen weg terug is hij geïnspireerder met de potloden en penselen bezig dan in zijn voorgaande werk en dat komt de tekeningen zeer ten goede, maar de nadruk ligt bij dit album niet op de tekeningen. Die ligt op het verhaal.
En qua verhaal is er eigenlijk geen beter Grenson-album op de markt!

(HH)