Recensie Het vel van de beer
door Oriol & Zidrou

Amadeo fietst elke dag tegen de heuvel op om de blinde Don Palermo voor te lezen uit de krant. Het nieuws interesseert Don Palermo niet, hij wil de horoscopen horen. Waarom dat is wordt je langzamerhand duidelijk naarmate het ruim zestig pagina's tellende verhaal Het vel van de beer vordert.
Het heeft allemaal te maken met Don Palermo's verleden; vroeger was hij het hulpje van de excentrieke gangster Don Pomodoro: Chef Tomaat. Niet de doopnaam van de gangsterbaas, maar een bijnaam die hij kreeg omdat hij elke dag een smetteloos wit pak droeg. Hij ging niet slapen voor hij het met bloedvlekken besmeurd had!

Don Palermo vertelt stukje bij beetje zijn levensverhaal aan Amadeo, die steeds meer moeite krijgt om met zijn ouwe rammelkast tegen de heuvel op te komen.
Dát en alle andere stukjes informatie die dit verhaal prijs geeft vervullen een functie in dit verhaal waarmee Zidrou eens te meer bewijst een geweldig scenarist te zijn. Hoewel de stripwereld hem voornamelijk kent van kinderstrips als Tamara, Vlooienbaal en Dokus de leerling levert hij na De verhalenverteller (met Beuchot) en Lydie (met Lafebre) met Het vel van de beer al het derde uitstekende volwassen stripverhaal af.
Drie compleet verschillende albums met elk een geheel eigen sfeer. De verhalenverteller was politiek en schokkend, Lydie nostalgisch en betrokken, Het vel van de beer is laconiek en gewelddadig en misschien wel de beste van de drie! Zidrou is uiterst veelzijdig.
De tekeningen van Oriol passen uitstekend bij dit onderkoelde gangsterverhaal en versterken het alleen maar.
Dit album had tussen titels van de onvolprezen Vrije Vlucht-reeks van Dupuis niet misstaan.
Sterker nog: het had er tot de top behoord!

(HH)