Stripboek van de maand augustus 2011
Asterios Polyp HC
David Mazzucchelli

 

Asterios Polyp van de Amerikaanse striptekenaar David Mazzucchelli is geen gemakkelijke strip. Om te beginnen telt Mazzuccheli's eerste graphic novel een kleine 350 pagina's. Geen boekje dat je in een vloek en een zucht uitleest...
Verder schuwt de
tekenaar, die we voornamelijk kennen als superheldentekenaar – zij het die van het volwassener soort – in dit werk de filosofische verhandeling niet; hoofdpersoon Asterios Polyp is nogal analytisch aangelegd en zijn ideeën worden breed uitgemeten richting lezer.
Ten derde: de kleuren die Mazzucchelli gebruikt zijn vreemd. Eerst pagina's lang bijna uitsluitend paars met geel, dan paars in combinatie met blauw of met rood. Bijna primair, maar dan een wat slap aftreksel daarvan.
Tot slotte het ergste: hoofdpersoon Asterios is een arrogante klootzak, waar geen mens zich mee wil identificeren.
Vier ingrediënten die garant zouden kunnen staan voor een absolute flop.
Het boek wordt in de Nederlandse vertaling echter uitgegeven door Oog & Blik & De Bezige Bij en die hebben in het verleden nog niet zo heel vaak de plank misgeslagen.

 

Het is even wennen aan de hier boven beschreven vreemde keuzes die de tekenaar bij het vervaardigen van dit boek heeft gemaakt, maar als je door de eerste pagina's heen bent komt die vreemde man Asterios Polyp tot leven.
Veel om voor te leven heeft deze gevierde architect trouwens niet meer. Zijn vrouw is bij 'm weg en zijn appartement brandt aan het begin van dit boek – met al zijn spullen er nog in– geheel uit. Asterios gaat met zijn laatste centen naar een Greyhound station, legt zijn hele kapitaal op de balie en vraagt hoever hij er mee komen kan. Wel, tot Apogee, een nietszeggend Amerikaans dorpje. Bij het binnenrijden van het dorp ziet Asterios achtereenvolgens een openbare bibliotheek, een broodjeszaak en een garagebedrijf. Hij stapt uit, biedt zichzelf bij de garage aan als automonteur, wordt aangenomen en vraagt of hij eerst even mag lunchen bij de broodjeszaak alvorens aan de slag te gaan. Vervolgens loopt hij de lunchroom voorbij en gaat linea recta naar de bibliotheek. Daar leest hij alles over het repareren van auto's, waar hij totaal geen ervaring mee heeft...
Vanaf dit punt in het verhaal ben ik gegrepen.
Van de vooroordelen die ik, na het lezen van de eerste paar pagina's, betreffende de hoofdpersoon had zullen er gaandeweg dit verhaal de nodige sneuvelen.
Langzamerhand beginnen die aparte kleuren van Mazzucchelli me ook duidelijk te worden. Hij gebruikt de verschillende tinten onder andere om zijn verhaal onder te verdelen in heden en verleden. Erg mooi en vindingrijk is hoe hij de enorme verschillen die er zijn tussen Asterios en z'n ex-vrouw grafisch weergeeft. Je ziet het huwelijk in sommige passages van het boek letterlijk uit elkaar vallen.

 

Asterios Polyp is een gewaagd project. Maar al te gemakkelijk wordt een verhaal als dit (en dan vooral de manier waarop het verteld wordt) pretentieus en kan de verteller die pretenties niet waarmaken. Mazzucchelli blijft echter dit hele boek lang boeien én verbazen, met name grafisch.
Tientallen jarenlang gold hij als een meester zonder meesterwerk, las ik ergens in een Amerikaanse recensie.
Dat meesterwerk is er nu.
Experiment volledig geslaagd!

 

(HH)