Recensie De allerlaatste tijger
door Michael Olbrechts



 

Het is moeilijk te geloven dat De allerlaatste tijger van Michael Olbrechts een afstudeerproject is.
Niet alleen telt het maar liefst 84 pagina's (in kleur), bovendien vertelt Olbrechts een zeer volwassen verhaal op een doortimmerde manier alsof hij al jaren ervaring heeft in het stripvak.
Zijn tekeningen zijn wat alternatief en zullen niet ieders kopje thee zijn, maar ik vind ze erg bijdragen aan de sfeer van zijn verhaal.
Dat verhaal heeft Olbrechts uit de eerste hand; hij baseerde het op zijn eigen familiegeschiedenis, maar het staat model voor alle verhalen van Nederlandse families die voorouders in Nederlands-Indië hadden...

 


Het fraaie is dat de Belgische Michael zijn verhaal ook brengt als familieverhaal: Michaels vader Filip fungeert als verteller tijdens een lange autorit naar Oosterbeek – Nederland, waar zijn oude 'omaatje' in een bejaardentehuis verblijft. Michael zelf is één van de kinderen op de achterbank.
De kinderen hebben eigenlijk geen idee wie ze gaan bezoeken en vragen zich af waarom omaatje helemaal in Nederland woont. Het antwoord leidt naar een volgende vraag, zoals dat met kinderen gaat, en voor je het weet heeft Filip je deelgenoot gemaakt van het verhaal van zijn oma die opgroeide op een plantage in Java.

 

 

Het is niet alleen heel knap hoe Olbrechts de autorit en de familiegeschiedenis tot een goed en soepel lopend verhaal aaneen smeedt, maar hij houdt het bovendien interessant doordat Filip – tot hilariteit van zijn echtgenote – helemaal niet zo'n verteller is. De toon die hij aanslaat is niet direct geschikt voor kinderen.
Eigenlijk weet Filip niet zo goed hoe hij met z'n kinderen moet omgaan. Een verhaalelement dat een extra dimensie krijgt als Filip vertelt over zijn overgrootvader: Een prima zakenman, maar totáál ongeschikt voor het gezinsleven.
Zo erg is het met Filip niet, hij brengt het er eigenlijk heel goed vanaf en weet zowel zijn kinderen als de lezers van De allerlaatste tijger de gehele autorit (en 84 pagina's lang) te boeien.
En als de aandacht voor zijn verhaal dan toch wat dreigt weg te zakken heeft hij zowaar nog een paar troeven achter de hand
Het glazen oog van omaatje schudt het spul op de achterbank weer even wakker.
Maar dat is nog niets vergeleken bij het effect dat de tíjger heeft op Filips nageslacht!



(HH)