Filmproducent Basil Blake luistert in het derde Dark Dragon Agatha Christie-album Moord in de bibliotheek achtereenvolgens naar Tomorrow never knows van The Beatles en Eight miles high van The Byrds. De songs knallen aan de onomatopeeën te zien loeihard door zijn uiterst moderne stulpje.
Geen wonder dus dat bij zijn pick-up de twee LP's staan - waar die nummers op te vinden zijn:
Fifth dimension van The Byrds (1) & Revolver van The Beatles (2).
Blake heeft ook LP's Fresh cream van The Cream (3, rechtsachter Revolver) en Blonde on blonde van Bob Dylan (4).
Of hij als filmmaker wat voorstelt weet Balbo niet, maar met zijn muzieksmaak zit het helemaal snor!

De tekenaar van het album - Olivier Dauger - heeft blijkbaar wel iets met muziek.
Verderop in het album komen we de berucht Clapton-grafitti tegen die volgens de mythe eind jaren zestig overal in London opdook: 'Clapton is god' (5).
Weer even verder zien we in de krant achter de inspecteur: 'Beatles We'll never play live again' (6).
Dat situeert dit verhaal in 1966..

Niet alleen Basil Blake houdt van muziek, ook Ruby Keene, een hoofdrolspeelster uit dit Miss Marple-verhaal, is er niet vies van, getuige de poster van The Who (7) en de plaatjes boven haar bed.
Van links naar rechts:
Een Franse Beatles-single uit 1965 You've got to hide your love away (8).
The Who sings My generation LP (9)
Sunny afternoon-single van The Kinks (10)
Here comes the night LP van Them (11) met een jonge Van Morrison in de gelederen...

In de tweede Natasja-integrale is het korte verhaal De avondster opgenomen.
Daarin ontvangt blues-liefhebber Walter van de dankbare diamanthandelaar Bollen onder andere platen van Little Walter (12) en Alexis Korner (13).
Uit het verhaal De dertiende apostel blijkt dat hij ook van Cajun en Zydeco houdt: In zijn appartement staat een plaat van Clifton Chenier (14)...

Nog even terug naar De avondster, want daarin zijn nog meer muziekverwijzingen te vinden:
Natasja weet - nadat ze is overvallen en vastgebonden in haar appartement - de aandacht van een buurman te trekken door de muziek heel hard te zetten. Die muziek is het nummer Room to move (15) van John Mayall. Het nummer stond op de plaat The turning point (16).
Op het rechterplaatje - afkomstig uit datzelfde korte verhaal - is te zien dat bij Natasja om de hoek de Nederlandse blues/boogie-woogie pianist Rob Hoeke optreedt, evenals de Amerikaanse bluespianist Memphis Slim (17).

We zagen al eerder in deze rubriek dat Walter (de sidekick van Natasja) gek is op jazz...
In het Natasja-avontuur De weddenschap ontmoet de grootvader van Walter zijn held Louis Armstrong, bijgenaamd Satchmo (18)...

Dirk is een strip die speciaal gemaakt werd voor de VZW Stop darmkanker.
Een zwaar onderwerp, maar er zijn ook lichtvoetiger momenten in de strip te vinden, zoals wanneer stripmaker Mario Boon laat weten naar welke muziek Dirk (of hijzelf) graag luistert: Naar Frank Zappa & The Mothers of Invention.
En dan met name het album When weasels ripped my flesh (19)!
De LP-hoes is op Dirks T-shirt afgebeeld (20)...

Striptekenaar Martin Lodewijk is zelf ook muzikant en speelde in diverse bands folkmuziek.
In zijn strip Agent 327 voert hij regelmatig zijn band Chickenfeed - en dus ook zichzelf - op als stripfiguur. Balbo heeft er in deze rubriek al eerder wat van getoond.
In de onderstaande fragmenten gebruikt Martin wederom een Nederlandse folkband, maar deze keer is dat niet Chickenfeed, maar de Endatteme Jugband. Vrienden van Lodewijk, die een jazzconcours wonnen en een singletje mochten maken. De enige plaat die ze ooit uitbrachten: Beedl-um-bum (21).
Links de Endattme Jugband treedt live op in het avontuur Dossier Stemkwadrater, let op de naam op 't wasbord (22).
Rechts is alleen hun single te 'horen' (maar wel luid en duidelijk) in het avontuur Dossier Leeuwenkuil (23).

Het tweede deel van de Jonas Fink integrale De boekhandelaar uit Praag speelt zich af tegen de Praagse lente, toen het regime haar klemmende greep op de Tsjechen iets ontspande. Deze revolutionaire tijd vroeg om revolutionaire muziek.
Het verwonderde Balbo niet dat hij op de kamer van Jonas Fink een poster zag hangen van Bob Dylan (24).
Deze poster zat bij de hoes ingestoken van Bob Dylan's greatest hits (25) uit 1967 en werd ontworpen door Milton Glaser...
Een plaat waar Jonas Fink dus waarschijnlijk veel naar luisterde...
Anders hang je die poster niet op, toch?

In hetzelfde album nog meer revolutionaire muziek... Op een feestje is Jonas' vriendengroep bijzonder onder de indruk van een legendarische plaat (26) waar in Praag blijkbaar niet aan te komen was toentertijd. Eén van Jonas' vrienden had 'm mee uit Frankrijk en iedereen ging er compleet op uit z'n bol.
Het gaat hier natuurlijk om Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band van The Beatles (27), uit 1967!

Dat was het voor deze keer, Balbo gaat zelf een elpeetje opzetten.
Tot in een volgende Vlooien met Balbo,

Balbo de Strip-Aap